ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ ΤΑ ΠΡΩΙΝΑ ΜΟΥ

Το ανέκδοτο με το γείτονα το ξέρετε; Αυτό μου θύμισε το σημερινό ξύπνημά μου. Και το χθεσινό. Και το προχθεσινό. Για να είμαι ειλικρινής, σχεδόν όλα τα πρωινά μου ξυπνήματα, το ανέκδοτο μου θυμίζουν.

Έρχεται ο γάτος στις 5:30 το πρωί και νιαουρίζει γιατί θέλει χάδια, παιχνίδια και φαγητό, αδιαφορώντας αν εγώ νυστάζω γιατί διάβαζα ως τις 3.

Μεταξύ ύπνου και ξύπνιου τον ξεγελάω, τον χαϊδεύω λιγάκι και του μιλάω μήπως με λυπηθεί. Μετά από λίγο μάλλον θυμάται πως πεινάει κι όλας και γίνεται επίμονος. Ανεβαίνει στο κεφάλι μου, νιαουρίζει μέσα στ' αυτιά μου, περπατάει πάνω μου και δεν ησυχάζει.

Με σκουντάει, δαγκώνει το σαγόνι μου και αναγκαστικά ξυπνάω, σηκώνομαι και τον ταΐζω. Αφού φάει ο κύριος και χορτάσει, βρίσκει ένα ωραίο μέρος και κοιμάται ως το μεσημέρι.

Εγώ βεβαίως έχω ξαγρυπνήσει και δεν ξανακοιμάμαι. Κάνω καφέ, ανοίγω ραδιόφωνο και άλλη μια μέρα ξεκινάει νωρίς για μένα που μέχρι να νυχτώσει μου φαίνεται ατελείωτη.

Βέβαια για να πω και του στραβού το δίκιο, καλό μου κάνει το τόσο πρωινό ξύπνημα γιατί χάρη στο γάτο έχω διαβάσει πολλά βιβλία και έχω γράψει πάρα πολλά κείμενα.

Θα σας διηγηθώ το ανέκδοτο και θα καταλάβετε γιατί το συσχετίζω με το πρωινό μου ξύπνημα.

Ήταν λοιπόν ένας άνδρας που στριφογύριζε στο κρεβάτι του και ύπνο δεν είχε.

Μουρμούριζε, αναστέναζε, άλλαζε συνέχεια πλευρό και όλο ουφ και ουφ ξεφυσούσε. Η ώρα είχε πάει 3 κι αυτός ακόμα δεν είχε ηρεμήσει και δεν είχε κοιμηθεί.

Απ' την ανησυχία ξύπνησε και η γυναίκα του που κοιμόταν δίπλα του και τον ρώτησε τί του συμβαίνει.

Άστα γυναίκα, της είπε, αύριο το πρωί πρέπει να επιστρέψω στο γείτονα τα δανεικά που του πήρα, αλλά δεν τα έχω.

Αυτό είναι όλο; του απάντησε, γι' αυτό σκας άνδρα μου; Άστο πάνω μου, σιγά το ζήτημα του λέει και σηκώνεται, φοράει τη ρόμπα της, φοράει τα πασουμάκια της και τσουπ τσουπ πάει στο σπίτι του γείτονα.

Χτυπάει επίμονα το κουδούνι, κοιμόταν ο χριστιανός μακάρια, και μετά από ώρα της ανοίγει αναμαλλιασμένος.

Το και το γείτονα, του λέει η γυναίκα. Μην περιμένεις τα δανεικά που σου χρωστάει ο άνδρας μου αύριο το πρωί γιατί δεν τα έχει και φεύγει.

Γυρνάει στο σπίτι της, το λέει στον άνδρα της και εκείνος ήσυχος πλέον, σβήνει το φως και κοιμάται σαν πουλάκι.

Ο γείτονας απ' την άλλη, μάτι δεν έκλεισε ως το πρωί.

Μαρία Φουσταλιεράκη 25-6-2017