Η ΕΛΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΠ' ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΦΕΥΓΕΙ, ΜΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΦΕΥΓΕΙ ΑΠ' ΤΟ ΜΥΑΛΟ

Όταν μου ζητούν να μιλήσω για μένα, λέω γι' αυτά που αγαπώ, γι' αυτά που νοσταλγώ, γι' αυτά που με στοιχειώνουν, μα και γι' αυτά που μ' ενοχλούν μέσα όσο και γύρω μου.

Το μυαλό μου δεν πάει εκείνη την ώρα πως ο συνομιλητής περιμένει ν' ακούσει από μένα για ηλικίες, για επαγγέλματα, για σπουδές, για την οικογενειακή μου κατάσταση και γι' άλλα τέτοια τετριμμένα.

Το αντιλαμβάνομαι την ώρα που βλέπω την έκπληξη στο βλέμμα του.

Παρεμβάλλω τότε αναγκαστικά ανιαρές πληροφορίες για μένα.

Πως κοντεύω να γίνω μεσήλικας σύμφωνα τα πρότυπα της κοινωνίας, αλλά εγώ δεν το κατάλαβα ακόμα.

Πως σε λίγα χρόνια θα γίνω γιαγιά και ανυπομονώ, αλλά και πως ενώ ξέρω πως είμαι μεγάλη, κατά βάθος αισθάνομαι ακόμα παιδί γιατί συνεχίζω να εκπλήσσομαι από τα θαυμαστά του κόσμου και όλο ψάχνω ευκαιρίες για να ξανακαθίσω στα θρανία και να τα μάθω. Τον Οκτώβρη που θα μας έρθει για μερικούς μήνες θα ξαναγίνω φοιτήτρια.

Μόλις το λέω αυτό, θυμάμαι ένα μέρος που δεν αξιώθηκα ακόμα να επισκεφθώ και το λέω φωναχτά στο συνομιλητή μου.

Πως κάποια μέρη μ' έχουν στοιχειώσει κι ας μην τα έχω δει ακόμα από κοντά. Ιδιαίτερα κάποια δύσβατα βουνά και η αγρίλα τους. Με ελκύει ώρες - ώρες να τα πάρω για τα καλά, όταν δεν αντέχω και νιώθω πως έχω κουραστεί.

Πολλά πράγματα με κουράζουν, ειδικά όταν κάνει ζέστη και ιδρώνω. Δε μ' αρέσει καθόλου να ιδρώνουν οι ρίζες των μαλλιών μου και να σγουραίνουν. Τα θέλω ίσια και πειθαρχημένα τα μαλλιά μου. Ακριβώς σαν εμένα.

Και ο κόσμος πολλές φορές με κουράζει. Με κουράζει ο βεντετισμός και η ανοησία που κουβαλά. Με κουράζει όταν έχει έπαρση χωρίς αντίκρισμα.

Αντίθετα, εκτιμώ τους ανθρώπους που είναι ψώνια. Αυτούς όμως που έχουν τα προσόντα να είναι ψώνια και το υποστηρίζουν με τόση φυσικότητα, όπως όταν αναπνέουν.

Εκεί ο συνομιλητής, ανάλογα σε ποια κατηγορία ανήκει, θέλει να πάρει θέση και μάλιστα έντονη.

Για ν' αποφύγω περαιτέρω δυσάρεστες και για τους δυο μας αναλύσεις, αλλάζω έντεχνα θέμα.

Ρωτάω το συνομιλητή μου για το μεγάλο έρωτα της ζωής του.

Αυτόματα το πρόσωπό του αλλάζει, φωτίζεται. Μειδιά ή χαμογελά και διστακτικά στην αρχή ξεκινά να μου μιλά.

Οι άνθρωποι μπορούν να μιλάνε με τις ώρες για το μεγάλο έρωτα της ζωής τους.

Είναι πολύ όμορφο να βλέπει κανείς πόσο πολύ μοιάζουμε οι άνθρωποι στις αντιδράσεις μας όταν είμαστε ερωτευμένοι.

Μαρία Φουσταλιεράκη 27-6-2017