ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ ΣΤΑ ΣΥΡΜΑΤΑ

Παλιά, όσο μεγάλωνα, ανησυχούσα και έχανα τον ύπνο μου με το παραμικρό. Σκεφτόμουν και ανησυχούσα για τα πάντα. Γι' αυτά που με αφορούσαν και γι' αυτά που λίγο θα μ' επηρέαζε η μεταβολή τους.

Ανησυχούσα για όλα όσα μπορεί να φανταστεί κανείς.

Να, καλή ώρα τώρα που βρέχει, θα σταματούσα ό,τι έκανα κι αλαφιασμένη θα 'τρεχα να κατεβάσω τις τέντες μην βραχεί το φρεσκοπλυμένο μπαλκόνι. Αντιθέτως, σήμερα χαίρομαι που βρέχει καταρρακτωδώς και που είναι όλες οι τέντες σηκωμένες. Το βλέπω σαν μια ανέξοδη ευκαιρία να καθαριστεί επιτέλους το μπαλκόνι. Βδομάδες έχω να το σφουγγαρίσω.

Από τότε που έπαψα ν' ανησυχώ για όλα τα ασήμαντα, διαπίστωσα πως χορταίνω ύπνο και διαθέτω ηρεμία. Επίσης μου περισσεύει χρόνος για να τον διαθέσω όπως θέλω.

Παλιά, ένιωθα την ανάγκη να είναι όλα γύρω μου στη θέση τους και τακτοποιημένα.

Δεν είχα εκτιμήσει το χάος που έχει τη δική του ξεχωριστή γοητεία.

Καμιά φορά το χάος μάς κάνει καλό. Όπως τώρα ας πούμε, που βλέπω στο μπαλκόνι τη μπουγάδα να βρέχεται. Είναι τόσο όμορφα τα ρούχα όπως στάζουν. Σαν βιαστικοί διαβάτες που ο χωρατατζής μαριονετίστας έχει αρπάξει απ' το σβέρκο και γελάει βλέποντας να χτυπάνε τα πόδια τους με μανία για να ξεφύγουν.

Το χάος και η αταξία έφτιαξε ολόκληρο κουκλοθέατρο στα σύρματα.

Η τάξη, μόνο σωρούς με βρεγμένα ρούχα που πρέπει να ξαναπλυθούν μπορεί να φτιάξει.

Μαρία Φουσταλιεράκη 18-6-2018