Δε θέλω να’ μαι το λιμάνι
της γαλήνης
δε θέλω να’ μαι το απάγκιο
για τη βροχή
δε θέλω να’ μαι το βολικό
που περιμένει
δε θέλω να’ μαι το μήνυμα
που εύχεσαι
να διαβαστεί
Θέλω να’ μαι η σκέψη του
κάθε χρόνου
θέλω να’ μαι λαχτάρα ο
πόθος να τη φορά
θέλω να’ μαι η έγνοια πως
τίποτα δε μου λείπει
θέλω να’ μαι ο καημός κάθε
πρωί όταν ξυπνάς
Είμαι ένας δρόμος με
τριαντάφυλλα στρωμένος
μα πρόσεχε ξυπόλητος τ’
αγκάθια όταν πατάς…
Μαρία Φουσταλιεράκη
8-8-2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας τη γνώμη σας...