Τετάρτη 10 Αυγούστου 2016

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΜΕ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ



Λόγια από παραμύθια
με μεγάλωσαν εμένα
από στόματα ενηλίκων
ποτέ δε βγήκαν
άηχα έμαθα να τα διαβάζω
τις λευκές νύχτες
σε σιωπηλές τιμωρίες
πάνω κοιμόμουν
κάθε ξύπνημα
τη μοναξιά πονούσε
κίνδυνος γινόμουν
που 'βαζε σκόρπιες τις φωτιές

Απαντήσεις ρητορικές
σε ηλικία τρυφερή ζητούσα
σε σφραγισμένα βιβλία
τις αναζητούσα
αφού τα βλέμματα σφάλιζαν
νανούριζαν απ’ την αρχή
το σπασμένο λίκνο

Κρυμμένη πίσω από πόρτες
δίγλωσσους κόσμους
ανακάλυπτα
αθόρυβα τις νύχτες
έκλεβα τα παραμιλητά τους
μπελάς γινόμουν
και ντροπή στο γιορτινό τραπέζι
αγάπη όταν ζητιάνεψα
με ζάλιζαν με αντιφάσεις

Το ματωμένο στόμα σφάλιζα
κατά πως με είχαν διδάξει
όσφρηση γινόμουν
όσο μεγάλωνα
και ανυπότακτα αυτιά
το μελλοντικό θάνατο
με σημάδια στους καρπούς
ξόρκιζα
όσο η αλήθεια μου
ξέσκιζε
την ασθενή τους μνήμη


Μαρία Φουσταλιεράκη 10-8-2016

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας τη γνώμη σας...