ΠΟΤΕ ΔΕ ΣΟΥ ΛΕΙΠΩ

Πρώτη φορά

όταν ομολόγησες

με φυσικότητα

πως δε σου λείπω

τρόμαξα

μα το 'κρυψα

κάνοντας τάχα

πως είμαι γενναία

Για μέρες σκεφτόμουν

τη φράση αυτή

γκριζάριζαν οι λέξεις

έψαχνα αδιαφορία

μέσα τους αν κρύβουν

Περνούσε όμορφα

μαζί σου ο καιρός

μα όταν το θυμόμουν

σκοτείνιαζα στα ξαφνικά

κι έντεχνα απέστρεφα το βλέμμα

Σήμερα επιτέλους

κατάλαβα τι ήθελες να πεις

που καθόλου δε μου λείπεις

μα νιώθω τόσο γεμάτη από σένα

Μαρία Φουσταλιεράκη 24-8-2016