ΦΩΤΕΙΝΗ ΨΥΧΗ

Διαβάζω τη σιωπή σου και δε μπορώ να πάρω τα μάτια μου από τη μορφή σου.

Τα μάτια σου μου μιλάνε.

Μου λένε για τον αξόδευτο πόνο που έχεις βαθιά απιθώσει μες στις φλέβες σου. Μου λένε για την αξόδευτη αγάπη που έχεις μέσα σου και την κρατάς για να μπορείς να κοιμάσαι κάποια βράδια.

Τα μάτια σου, όταν δακρύζουν, μου λένε για τα όνειρα που έρχονται ξανά και ξανά κι συ φοβάσαι πως τίποτα δεν τελείωσε και πως θα ξυπνήσεις μέσα στον εφιάλτη της ερημιάς.

Όλα μου τα λέει η ψυχή σου, ψυχή μου.

Είναι τόσο, μα τόσο όμορφη η ψυχή σου που μου φέρνει δάκρυα στα μάτια.

Τρέμω να σ' ακουμπήσω.

Νομίζω πως αν ακουμπήσω τις παλάμες σου στις δικές μου, θα νιώσω την αλμύρα απ' τα δικά σου δάκρυα στο στόμα μου.

Φοβάμαι πως αν αγγίξω τα πόδια σου, θα βρεθώ μαζί σου στο βουνό, κυνηγημένη κι εγώ, με την καρδιά να χτυπά σα ταμπούρλο από αγωνία.

Θέλω να σ' αγκαλιάσω και να βρεθώ δίπλα σου σ' εκείνο το αφιλόξενο κελί.

Εγώ θα σου κρατήσω συντροφιά τώρα, δε θα' σαι όπως τότε, ολομόναχος και νεκρός μέσα σου.

Νιώθω πολλά για σένα φωτεινή ψυχή.

Σα να έχει ανοίξει μια πύλη στην ψυχή σου και να μ' έχει σαν αγαπημένη αδερφή καλωσορίσει.

Με ευλάβεια έβγαλα τα παπούτσια μου.

Έπλυνα τα πόδια μου και περπατώ στις μύτες για να μην τρομάξεις καλέ μου.

Τη γνωρίζω την ψυχή σου.

Τη γνωρίζω από παλιά.

Βλέπω και μυρίζω πληγές παντού.

Νιώθω την ανάγκη να σε πάρω αγκαλιά και να σου πω πως είσαι ακόμα ζωντανός εσύ.

Να χαίρεσαι.

Να μη λυπάσαι.

Δε φταις που δε σκοτώθηκες όπως οι άλλοι.

Εσύ έπρεπε να μείνεις στον κόσμο για να πολεμήσεις με χαρτί και με ψυχή.

Μπορεί να σε πληγώνω με τις λέξεις μου και να σου θυμίζω αυτά που προσπαθείς σκληρά να ξεχάσεις.

Συγχώρεσέ με.

Δεν ξέρω γιατί σου ακουμπάω τις πληγές.

Το μόνο που ξέρω, είναι πως τα μάτια μου έχουν βουρκώσει απ' τον πόνο το δικό σου.

Δεν ξέρω με πια μαγικά ξόρκια οι ψυχές μας συντονίζονται και χτυπάνε εναλλάξ.

Ειλικρινά δε γνωρίζω ψυχή μου πώς έχω μνήμες από στιγμές που δεν έζησα ποτέ.

Δεν είναι λογικό.

Ούτε είναι λογικό να ξέρω από πάντα το χτύπο της καρδιάς σου.

Όμως τον νιώθω.

Τον νιώθω κι αυτή τη στιγμή.

Κι ακούω τον πόνο που τρέχει στις φλέβες σου να' ναι λιγότερο επώδυνος τώρα που έχεις εμένα.

Σου χαμογελώ.

Δακρύζεις.

Σου χαμογελώ.

Δακρύζω.

Μαρία Φουσταλιεράκη 27-2-2017