ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΣΚΗΝΙΚΟ

Σ' όλο το παράλογο σκηνικό της μεγαλούπολης

λόγο θέλαν άσχετοι να έχουν στα ρούχα

στο πρόσωπο και στο κορμί το επαγγελματικό.

Ένα παιδί ερχόταν με μια γλάστρα στο χέρι.

Ο τύπος με το χρήμα που έρωτα αιώνιο έταζε,

την επόμενη μέρα με διαφορετική συνοδό εμφανίστηκε.

Ακόμα κι η φίλη ήθελε αντάλλαγμα για να μ' αγαπήσει,

ραντεβού στης παλιάς πουτάνας το στέκι μου έδωσε,

έψαχνα με αγωνία το μαγαζί να βρω, να τραγουδήσει για να ξεχάσει.

Μέσα σ' όλη αυτή τη γελοιότητα που ζούσα,

μια στα πάτρια,

μια στην πρωτεύουσα που άλλο δε με σήκωνε το κλίμα,

το κόκκινο χαλί πάτησα χωρίς να κάνω δηλώσεις.

Αυτό ήταν για μένα παραίτηση με δάφνες,

καμιά απόλυση δε σήκωνα στο σπαθί μου.

Μια που μπήκα και μια που βγήκα.

Παίρνοντας το δρόμο της μοναχικής επιστροφής

σε λάσπες έπεσα και χιόνια, μα γω με πείσμα,

αδιαφορώντας αν γλιστράω και κινδυνεύω να τσακιστώ,

το πορτοφόλι μου που πήγε να παραπέσει μ' ένοιαζε να σώσω.

Σκαρφάλωνα και γλίστραγα,

σ' ένα ξένο χέρι πιάστηκα να με σηκώσει, μα με μάλωσε κι αυτό,

τρελή με είπε σε μια ξένη γλώσσα που δε γνώριζα.

Κατάλαβα στο τέλος ανώφελη πως είναι η αναγνωρισιμότητα και ξύπνησα.

Σταμάτησα χέρι βοηθείας να προτείνω στον καθένα.

Μαρία Φουσταλιεράκη 6-3-2017