«Εσείς δεν μπορείτε να καταλάβετε πώς νιώθω, κι εγώ
δεν μπορώ να εξηγήσω με εύκολα λόγια τι μου συμβαίνει» είπε ο νεαρός που
βημάτιζε πέρα δώθε στο δωμάτιο, κοιτώντας κάτω στα παπούτσια του, ενώ
ταυτόχρονα προσπαθούσε να κρύψει τα χέρια του που έτρεμαν.
«Να, είναι σαν να κοιμάσαι βαθιά και ήρεμα -σαν
έμβρυο, τυλιγμένο μέσα σε απαλή και χνουδωτή κουβέρτα και μετά ξυπνάς απότομα,
επειδή ένας κουβάς με παγωμένο νερό σε περιλούζει από το κεφάλι έως τα πέλματα
των ποδιών σου: Νιώθεις έντρομος το παγωμένο νερό να κατρακυλάει από τους ώμους
στην πλάτη, έπειτα στην σπονδυλική σου στήλη και σε όλο το υπόλοιπο σώμα, και
όπου σε ακουμπάει εσύ σκληραίνεις, -το δέρμα σου γίνεται σαν πετσί ζώου. Ταυτόχρονα
όμως, μια ανεξέλεγκτη και απαγορευμένη στύση ξυπνάει μέσα στο παντελόνι σου. Πονάς
και ηδονίζεσαι ταυτόχρονα. Το ίδιο έντονα απολαμβάνεις τον πόνο όσο και την
ξεχασμένη ηδονή. Η διέγερση είναι τόσο απαιτητική, τόσο σφοδρή και αυταρχική
που σου κόβεται η αναπνοή.
Αρχικά,
προσπαθείς να αναπνεύσεις σαν σκύλος -συνεχόμενα και κοφτά- έπειτα προσπαθείς
να πάρεις πιο βαθιές αναπνοές, αλλά δεν μπορείς, πνίγεσαι και αρχίζεις να
βήχεις. Βήχεις τόσο δυνατά ώσπου φτύνουν αίμα τα σοκαρισμένα σωθικά σου.
Στο
τέλος εκσπερματίζεις άθελά σου.
Και
είναι τόσο επώδυνη η στιγμή που εκτινάσσεται το σπέρμα από μέσα σου, που
νομίζεις πως θα πεθάνεις.
Μέχρι
να ξαναβρεί η καρδιά τούς φυσιολογικούς της παλμούς και να ηρεμήσουν κάπως τα
πνευμόνια σου, εσύ έχεις πάει κι έχεις έρθει στον άλλο κόσμο πολλές φορές. Να.
Κάπως έτσι είναι»
«Τόσο τρομακτικό μου φαίνεται να ερωτευτώ» παραδέχτηκε
ο νέος άντρας στον ψυχολόγο, που τον άκουγε έχοντας την επαγγελματική έκφραση
κατανόησης στο πρόσωπό του.
«Τόσο τρομακτικό μου φαίνεται να αφεθώ στον έρωτα
όσο τρομαχτικό είναι το όνειρο που βλέπω κάθε βράδυ στον ύπνο μου -αυτό που
περιέγραψα- και το βλέπω ξανά και ξανά. Σχεδόν κάθε βράδυ από τότε που χάσαμε
την καημένη τη μαμά».
Μαρία
Φουσταλιεράκη 10-1-2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας τη γνώμη σας...