Μόλις τελείωσα το ΟΥΖΕΡΙ
ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ και μου άρεσε πάρα πολύ. Πυκνογραμμένο χωρίς περιττές περιγραφές και
μια ροή γρήγορη, με εναλλαγές στη φόρτιση και στα συναισθήματα. Δεν τα
περιγράφει, τα προκαλεί. Αυτού του είδους τα βιβλία προτιμώ.
Η ιστορία του Σκαμπαρδώνη
είναι μοναδική, η γλώσσα του είναι εξαιρετική, οι εικόνες του είναι
ολοζώντανες, ο σπαραγμός του είναι αληθινός και ο επίλογός του είναι
καθηλωτικός.
Πρωταγωνιστές, εκτός απ'
το Γιώργο, είναι και ο Τσιτσάνης, το σκρίνιο του, το ουζερί, η πόλη, οι εβραίοι
της Θεσσαλονίκης, οι προδότες, οι ήρωες, η αντίσταση, η παράνοια και η τρέλα
του πολέμου, και η πείνα.
Ένα βιβλίο που μιλάει για
τον άνθρωπο, για το ανάστημα, για το μπόι και την αθανασία.
Ένας ύμνος στη ζωή, στην
ελευθερία, στην πατρίδα, στη γυναίκα, στον έρωτα.
Μια αγωνία για επιβίωση,
για μέλλον, για υστεροφημία.
Με το ατομικό να
μετατρέπεται σε συλλογικό και το ασυνείδητο να μετατρέπεται σε συνεχή υπαρξιακή
αγωνία.
Μαρία Φουσταλιεράκη 25-6-2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας τη γνώμη σας...