Η ΜΥΡΩΔΙΑ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Άλλαξε απότομα ο καιρός. Ο ήλιος στο μεσουράνημά του άλλαξε γνώμη, το μετάνιωσε που βγήκε τόσο δυνατός απ' το πρωί. Με τον ενθουσιασμό του κόντεψε να κάψει το απροετοίμαστο δέρμα του κόσμου.

Οι κυρίες, για να προστατεύσουν την ευαισθησία τους, φόρεσαν ειδικές κρέμες στο πρόσωπο και τα φωτεινά τους βλέμματα έκρυψαν πίσω από σκούρα γυαλιά.

Αρνήθηκαν να εκτεθούν στις βλαβερές ακτίνες της φωτιάς. Κλεισμένες έμειναν όλη μέρα στ' ανήλιαγα δωμάτια περιμένοντας καρτερικά να νυχτώσει.

Κοίταζαν τ' ανήμπορα λουλούδια στις γλάστρες, λαίμαργα να πίνουν το νερό που τους έδιναν, μα δε μπορούσαν να ξεδιψάσουν μόνο με νερό. Τα φύλλα και τα πέταλα, αιφνιδιασμένα κι αυτά απ' την απότομη ζέστη, παραλίγο να μαραθούν. Έκλειναν προστατευτικά τα νεογέννητα μπουμπούκια τους μόλις πρόβαλαν απ' τους λεπτούς μίσχους.

Νύχτωσε. Ο μετανιωμένος ήλιος έφυγε να δώσει ζωή σε άλλους, λιγότερο παράξενους κόσμους.

Μόλις ήρθε η νύχτα ξεκίνησε να βρέχει. Τη βροχή ανήγγειλε ένας αέρας ξαφνικός, που έβαλε τα σκουπίδια των δρόμων να χορεύουν σα μπαλαρίνες πάνω απ' τις στέγες των σπιτιών μαζί με τ' άνυδρα και πεθαμένα φύλλα των δένδρων.

Η μυρωδιά της βροχής έκανε την εμφάνισή της πριν από τις πρώτες ψιχάλες.

Βροντές ακούγονται τώρα από μακριά. Φαίνεται πως σιμώνουν επικίνδυνα στη γειτονιά μου.

Οι κυρίες κουνούν το κεφάλι απογοητευμένες. Ούτε στη βροχή τους επιτρέπεται να εκθέσουν τα ολόλευκα δέρματά τους. Για να τα διατηρήσουν έτσι άξια θαυμασμού, οι καιρικές συνθήκες πρέπει να είναι κανονικές για την εποχή, σε κάθε εποχή.

Μα εδώ και χρόνια οι εποχές έπαψαν να είναι κανονικές.

Τίποτα δεν είναι κανονικό πλέον σ' αυτή την παράξενη πόλη.

Οι κυρίες το γνωρίζουν αυτό, μα κάθε μέρα ελπίζουν σ' ένα αυριανό απρόσμενο θαύμα.

Μαρία Φουσταλιεράκη 14-6-2017