ΏΡΙΜΗ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΗ, ΩΡΑΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΗ

Γυναίκα που ηλικιακά βρίσκεται ανάμεσα στα σαράντα και στα πενήντα. Είναι νέα, όμορφη, γοητευτική και ποθητή. Είναι ώριμη, κατασταλαγμένη, χωρίς απωθημένα, γεμάτη ζωή και χορτάτη από εμπειρίες.

Τα παιδιά της έχουν μεγαλώσει, είναι ενήλικες ή ένα βήμα πριν την ενηλικίωση. Ο γονεϊκός της ρόλος σ’ αυτή τη φάση είναι μετάδοση σοφίας και καθοδήγηση, μονάχα όταν ζητείται ή απαιτείται.

Σύζυγος δεν υπάρχει. Ας μην πάρουμε μια περίπτωση χηρείας που είναι όπως και να το κάνουμε μια στενάχωρη και επιβαρυντική συναισθηματικά κατάσταση.

Ας μιλήσουμε για μια περίπτωση διαζυγίου και μάλιστα πολιτισμένου και συναινετικού. Ο χωρισμός έγινε πριν από πολλά χρόνια. Το μεταίχμιο διάστημα προσαρμογής στη νέα ζωή της ελεύθερης και ωραίας έχει ξεπεραστεί προ πολλού. Όπως έχει ξεπεραστεί προ πολλού τα συναισθήματα που ακολούθησαν το χωρισμό. Ο θυμός, η ματαίωση, η πίκρα, η απογοήτευση, η αμφιβολία, η αβεβαιότητα, οι αντιδράσεις των παιδιών του περίγυρου. Όλα αυτά έχουν ξεπεραστεί επιτυχώς και η ώριμη γυναίκα σήμερα, διάγει το βίο που έχει επιλέξει πως της αξίζει και η καθημερινότητά της είναι άκρως ικανοποιητική. Ζει όπως οι περισσότεροι άνθρωποι. Με προβλήματα, με περιορισμένα οικονομικά, με κοινωνική και πολιτική αβεβαιότητα, αλλά έχει καταφέρει και ζει με αξιοπρέπεια χωρίς να νιώθει καθόλου αποτυχημένη επειδή είναι χωρισμένη.

Επιλέγει να κάνει πράγματα που την ευχαριστούν, ασχολείται με χόμπι που αγαπά και διαθέτει τον ελεύθερο χρόνο της για να περνά όμορφα. Όσο μεγαλώνει ελκύεται να εξερευνά τον εσωτερικό της κόσμο, αλλά και τον κόσμο γύρω της μελετώντας.

Ειδυλλιακή δεν ακούγεται μια τέτοια ζωή; Όντως είναι. Επίσης αν αυτή η γυναίκα θεωρείται πετυχημένη στο επάγγελμα ή στον τομέα της, τότε πίσω από το όνομά της την ακολουθεί και μια καλή φήμη.

Ζει τη ζωή της όμορφα, ρεαλιστικά και ικανοποιητικά. Είναι χαρούμενη, ευχαριστημένη από τον εαυτό της, νιώθει πετυχημένη και είναι σίγουρη πως ζει τη ζωή που της αξίζει.

Όλες τις μέρες νιώθει έτσι, και τις εύκολες και τις δύσκολες, εκτός

ίσως από κάποιες ελάχιστες φορές.

Τις φορές που μέλη της οικογένειας ή φίλοι που τη νοιάζονται και την αγαπούν, την κοιτούν με βλέμμα θαυμασμού μα και λύπησης ταυτόχρονα, μόνο και μόνο επειδή είναι μόνη της στη ζωή.

Τότε τη ρωτούν με επιμονή γιατί παραμένει μόνη και πότε σκοπεύει ν να βρει ένα σύντροφο για να’ χει παρέα. Απορούν μάλιστα αφού τη βρίσκουν παραπάνω από μια χαρά και βλέπουν πως δεν της λείπει τίποτα σαν γυναίκα.

Εμένα πάντως όταν τύχει να με ρωτήσουν γιατί είμαι ελεύθερη, απαντώ πως το κάνω για να συνεχίσει να μη μου λείπει τίποτα. Ούτε η ηρεμία μου, ούτε οι καυγάδες, ούτε η ησυχία μου, ούτε η ποιότητα στη ζωή μου, που κατάφερα ν’ αποκτήσω με πάρα πολύ κόπο, κυρίως ψυχικό.

Επίσης τους εξηγώ με ευγένεια και χαμογελώντας πως νιώθω ολοκληρωμένη προσωπικότητα ακόμα και χωρίς να έχω δίπλα μου σύντροφο γένους αρσενικού. Πως νιώθω γεμάτη σαν άνθρωπος, σα γυναίκα, αλλά και σαν μάνα. Πιθανόν αν ένιωθα την ανάγκη να κάνω κι άλλα παιδιά, να ήταν επιτακτική η ανάγκη αναζήτησης άνδρα, αλλά ούτε. Ακόμα πιο δύσκολα θα κάνει χάρες, ψυχικά ή θυσίες για κάποιο αρσενικό γιατί σ’ αυτή τη φάση της ζωής ξέρεις πολύ καλά ποιος είσαι, ξέρεις τί θέλεις, ξέρεις πώς θα αποκτήσεις αυτά που χρειάζεσαι και ακόμα καλύτερα ξέρεις τί δεν θέλεις να έχεις δίπλα σου την ώρα που κοιμάσαι.

Στο δίλημμα συντροφικότητα μόνο και μόνο για το φόβο της μοναξιάς ή μοναχικότητα που έχει συμβιβαστεί και αγαπά τη μοναξιά, εγώ πάντα θα είμαι υπέρμαχος της ατομικής ελευθερίας με χαρούμενη καθημερινότητα.

Βεβαίως υπάρχουν στιγμές που νιώθω μοναξιά ή νιώθω ρομαντικά στη σκέψη ενός συντρόφου, αλλά όταν είσαι συνειδητοποιημένος και κατασταλαγμένος, είναι μια ιδιαίτερη μοναξιά, όμορφη. Γιατί μέσα της έχει τεράστιες δόσεις γαλήνης, επιτυχίας, ψυχικής ωρίμανσης, αυτοπραγμάτωσης, υψηλής πνευματικής αναζήτησης και ενός ιδιαίτερου χαμόγελου που μαρτυρά πως μια χαρά τα έχω καταφέρει ως τώρα στη ζωή μου.

Βοηθάει πολύ στο να μη νιώθω έντονη μοναξιά, το γεγονός πως ακόμα τα παιδιά ζουν μαζί μου, αλλά και ολομόναχη να ζούσα, πάλι με το ίδιο θα σκεφτόμουν.

Το περίσσευμα της αγάπης και της τρυφερότητας που έχω, για την ώρα το χαρίζω απλόχερα στον πρώην αδέσποτο γάτο μου. Είναι εξαιρετικά συνεργάσιμος και καλός συγκάτοικος, γι’ αυτό του επιτρέπω να κοιμάται στο κρεβάτι μου. Σας διαβεβαιώνω πως δε ροχαλίζει, αλλά ούτε και ενοχλείται απ’ το φως που αφήνω αναμμένο επειδή διαβάζω ως αργά κάθε βράδυ.

Μαρία Φουσταλιεράκη 24-7-2017