ΜΟΙΡΑΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Πραγματικά ευτυχισμένη, υπήρξα μόνο μ’ αυτό τον άνθρωπο και δε δίσταζα να του τ’ ομολογώ συχνά. Ήμουν ευτυχισμένη και το δήλωνα σε όλους, εγώ, που δεν είχα εύκολες τις βαρύγδουπες λέξεις στο λεξιλόγιό μου.

Ποτέ δε συμβιβαζόμουν εύκολα και με δυσκολία έκανα παραχωρήσεις στις απαιτήσεις μου. Επίσης,  ήμουν αρκετά κακομαθημένη απ’ το κανάκεμα όλων, σχέσεων και οικογένειας.

Κανάκεμα, για μένα σήμαινε, έντονες εκδηλώσεις αγάπης και προσοχής, ώστε να νιώθω με έργα και με λόγια, πόσο ξεχωριστή με θεωρούσαν οι άνθρωποι που με αγαπούσαν.

Με τον Άρη ήμασταν πολύ ερωτευμένοι. Ήμασταν αυτό που λένε οι τρίτοι, το ιδανικό ζευγάρι. Είχαμε μια υπέροχη σχέση γεμάτη ειλικρίνεια και σεβασμό, με έντονο ερωτικό πάθος και με ελευθερία στις προσωπικές μας ανάγκες.

Εκείνος, είχε την ατυχία να μείνει πολύ νωρίς ορφανός από μητέρα και στο πρόσωπο της δικής μου, είχε αναπληρώσει και με το παραπάνω τη χαμένη αγάπη της δικής του μάνας.

Παρόλο που ήμασταν αρκετό καιρό μαζί, κανείς απ’ τους δυο μας δεν είχε σκεφτεί σοβαρά το γάμο, αν και δε μπορούσαμε να φανταστούμε τα γεράματά μας χώρια. 

Ήμασταν ακόμα τόσο νέοι, είχαμε μεγάλη όρεξη για τη ζωή και είχαμε όλο το χρόνο μπροστά μας για παντρειές και οικογένεια.

Εξάλλου, με τις υποχρεώσεις που είχαμε δημιουργήσει και τον ελάχιστο χρόνο που μας έμενε, ήταν δύσκολο ακόμα και να συζήσουμε για την ώρα.

Εγώ ήμουν μια πετυχημένη επιχειρηματίας στο χώρο του εμπορίου, και εκείνος, ένα λαμπρό και ανήσυχο μυαλό με διακρίσεις και μεταπτυχιακές σπουδές στο χώρο της ιατρικής έρευνας.

Όλα κυλούσαν τέλεια στη σχέση μας. Είχαμε διαμορφώσει έτσι τις επαγγελματικές μας υποχρεώσεις, ώστε καταφέρναμε συχνά να κάνουμε μέχρι και ολιγοήμερες αποδράσεις στην Ελλάδα. 

Λατρεύαμε τα ταξίδια σε απομακρυσμένα χωριά ή σε νησάκια που δεν είχαν ακόμα εκσυγχρονιστεί στο βωμό του τουρισμού.

Όλα κυλούσαν τέλεια. Ώσπου μια μέρα, εντελώς ξαφνικά και χωρίς να το συζητήσει προηγουμένως μαζί μου, ο Άρης δέχτηκε μια θέση που του προσέφεραν σε ένα σπουδαίο ερευνητικό κέντρο στην Αμερική. Μου το ανακοίνωσε μόλις δυο μέρες πριν φύγει.

Σάστισα, δεν ήξερα πώς να νιώσω και πως ν’ αντιδράσω. Στα χρόνια που ήμασταν ζευγάρι, όταν κάποιος απ’ τους δυο έπρεπε να πάρει μια σοβαρή προσωπική ή επαγγελματική απόφαση, πρώτα το συζητούσε με τον άλλον.

Με όση ψυχραιμία μπορούσα να έχω μετά από ένα τέτοιο αιφνιδιασμό του το θύμισα, αλλά  μου απάντησε ψυχρά, πως δεν το συζήτησε με κανέναν, γιατί ήταν μια απόφαση που έπρεπε να πάρει αμερόληπτος. Μου εξήγησε πως αυτή η πρόταση του εξασφάλιζε την εκπλήρωση του απόλυτο ονείρου του.

Σ’ αυτό το ερευνητικό κέντρο, έχοντας στη διάθεσή του όλα τα νεώτερα επιτεύγματα της τεχνολογίας, με σκληρή δουλειά και αφοσίωση, θα γινόταν ένας ερευνητής που μπορεί να έβρισκε θεραπείες για φοβερές αρρώστιες που αποδεκάτισαν εκατομμύρια ανθρώπους ως σήμερα. 

Τον πίστεψα. Ήξερα πως ήταν τεράστια ευκαιρία γι’ αυτόν και δε σκόπευα να μπω εμπόδιο στα όνειρά του. 

Καταλάβαινα απόλυτα. Χωρίς δεύτερη σκέψη, του είπα πως ήμουν πρόθυμη να τον ακολουθήσω. Πως θα μπορούσα ν’ αναπτύξω την επιχείρησή μου στο εξωτερικό και να έρχομαι στην Ελλάδα όσο συχνότερα μπορούσα για να επισκέπτομαι την οικογένειά μου.

Αρνήθηκε κατηγορηματικά χωρίς να το σκεφτεί. Μου είπε πως λυπάται, αλλά πως η σχέση μας έπρεπε να τελειώσει. Δέχτηκε αυτή τη δουλειά με τον όρο πως δε θα είχε προσωπική ζωή για τα πρώτα χρόνια τουλάχιστον. Θα εργαζόταν νυχθημερόν και θα κοιμόταν μέσα στο ερευνητικό κέντρο, σε ένα ευρύχωρο και επιπλωμένο διαμέρισμα που θα του παραχωρούσαν.

Δε μπορούσα ούτε να διανοηθώ πως θα χωρίζαμε, ήμουν πολύ ερωτευμένη. Όχι. Δε θα δεχόμουν τόσο εύκολα την απόφαση που πήρε. Όμως όσες αντιρρήσεις και να προέβαλα, όσες ιδέες και να πρότεινα για να μη χαθεί αυτή η σχέση, εκείνος, εξακολουθούσε να είναι ανένδοτος.

Για να καθησυχάσει την ταραχή μου, μου είπε, πως δεν είχε πάψει στιγμή να μ’ αγαπά, πως ήμουν ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να ονειρευτεί για σύντροφο, πως ταιριάζαμε απόλυτα, αλλά πως δυστυχώς έπρεπε να χωρίσουμε.

Εγώ κατά τη γνώμη του, έπρεπε να βρω κάποιον άλλο και να κάνω νέα όνειρα μαζί του, γιατί μου άξιζε να είμαι πραγματικά ευτυχισμένη, με κάποιον που θα κοιμάται κάθε βράδυ στην αγκαλιά μου.

Έφυγα απ’ το ραντεβού μας μουδιασμένη. Ήταν απόλυτος και ανυποχώρητος στην απόφασή του. Δεν είπα τίποτα σε κανέναν και όλο το βράδυ δεν έκλεισα μάτι. Έκλαιγα. Την επόμενη μέρα του τηλεφώνησα και του ζήτησα να συναντηθούμε ξανά για να συζητήσουμε. Αρνήθηκε λέγοντας πως είναι ανώφελο. Δε θα άλλαζε γνώμη. Θύμωσα και του έκλεισα το τηλέφωνο, αφού πρώτα τον κατηγόρησα πως δε μ’ αγάπησε ποτέ, αφού με τέτοια ευκολία θυσίαζε τη σχέση μας.

Του ξανατηλεφώνησα την επόμενη μέρα που θα έφευγε, ήθελα να πάω μαζί του στο αεροδρόμιο, μήπως έστω την τελευταία στιγμή κατάφερνα να με πάρει μαζί του. Αρνήθηκε.

Έφυγε και δε μ’ άφησε ούτε στο αεροδρόμιο να πάω να τον αποχαιρετήσω.

Έκανα παραπάνω από δύο χρόνια για να συνέλθω απ’ το σοκ του χωρισμού. Έχασα το κέφι, έχασα το γέλιο μου και τη διάθεσή για ζωή. Η οικογένειά μου ανησύχησε τόσο, ώστε με παρότρυναν να δω κάποιον ειδικό. Ο ψυχίατρος με βοήθησε να ξανασταθώ στα πόδια μου, αλλά ο πόνος δεν έφευγε από μέσα μου. Ανασκουμπώθηκα και στρώθηκα στη δουλειά. 

Η δουλειά με βοήθησε ίσως περισσότερο και από τον ειδικό. Δούλευα 12 ώρες κάθε μέρα, για να μη μου μένει χρόνος να τον σκέφτομαι. Το  βράδυ, έπεφτα ένα πτώμα στο κρεβάτι και από τη σωματική κούραση δεν είχα κουράγιο να κλάψω.

Η σκληρή δουλειά έπιασε τόπο. Στα επόμενα χρόνια, η επιχείρησή μου εκτινάχθηκε στα ύψη, και μάλιστα βγήκα με μεγάλη επιτυχία στις αγορές του εξωτερικού. Την Αμερική την απέφυγα, προτίμησα την ασφάλεια της Ευρώπης.

Όλο αυτό το διάστημα, προσπάθησα επανειλημμένως να έρθω σε επαφή με τον Άρη, αλλά δεν κατάφερα να εντοπίσω κανένα ίχνος του. Από την πρώτη στιγμή αναζήτησα την οικογένειά του, τον πατέρα και μια ξαδέρφη που γνώριζα, μα κανείς τους δεν ήταν πρόθυμος να με βοηθήσει, αν και τους εκλιπαρούσα κάθε φορά.

Σήμερα, 6 χρόνια μετά, ο πόνος μειώθηκε αισθητά, αλλά δεν έφυγε τελείως.

Δεν είμαι όμως μόνη. Έχω μια σχέση με το Βασίλη, ένα καλό και έντιμο άνθρωπο που αγαπώ και νοιάζομαι, αλλά ποτέ δεν ερωτεύτηκα. Ο Βασίλης, με την καλοσύνη, την αισιοδοξία και το χιούμορ του, ήταν η αιτία να ξαναχαμογελάσω. Από την πρώτη στιγμή του μίλησα για τον Άρη, και τη σχέση που είχα μαζί του. Κατάλαβα πως ζήλεψε, αλλά προς τιμή του, όχι μόνο δεν το έδειξε, αλλά προσφέρθηκε να με βοηθήσει αν ήθελα να τον αναζητήσει κι εκείνος. Είχε επαγγελματικές σχέσεις με την πρεσβεία μας στην Αμερική και για χάρη μου θα ζητούσε τη συνδρομή τους αν το ήθελα πραγματικά. 

Αρνήθηκα, μα εκτίμησα πολύ αυτή τη χειρονομία του. Ανέβηκε περισσότερο στην εκτίμησή μου και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που αποφάσισα να προχωρήσω σε σχέση μαζί του.

Είμαστε ζευγάρι δύο χρόνια και ποτέ ως τώρα δε μου χάλασε χατίρι. Με κάθε τρόπο μου δείχνει πως με λατρεύει και με πιέζει με έξυπνο χιούμορ να παντρευτούμε. Εγώ, κάθε φορά του αρνιέμαι γελώντας. Δεν επιθυμώ ν’ αλλάξει η σχέση μας, μου αρκεί να βρισκόμαστε μερικές φορές το μήνα, όταν φυσικά οι υποχρεώσεις μου το επιτρέπουν. Δεν είμαι ακόμα έτοιμη να ζήσω μαζί του ή να κάνω οικογένεια και παιδιά. Δε με πιέζει, ευτυχώς, έχει μεγάλη κατανόηση και υπομονή, αλλά νιώθω άσχημα που δεν είμαι εντελώς ειλικρινής μαζί του. Για να μην τον πληγώσω, δεν του λέω πως δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του. Ακόμα είμαι ερωτευμένη με τον Άρη.

Ξέρω πως αν του πω το ναι και τον παντρευτώ, θα κάνει ό,τι περνάει απ’ το χέρι του για να με κάνει ευτυχισμένη. Η οικογένειά μου τον λατρεύει για τον τρόπο που μου φέρεται, αλλά εγώ διστάζω.

Θα’ θελα να μπορέσω να τον ερωτευτώ πρώτα, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που γίνεται με εκβιασμό.

Παρακαλάω μέσα μου, με το χρόνο, η ανάμνηση του Άρη να φύγει ώστε να μπορέσω να ερωτευτώ το Βασίλη.

Σήμερα αν με ρωτήσει κάποιος, αν είμαι ευτυχισμένη, δε θα απαντήσω ναι με ευκολία. Βεβαίως είμαι πολύ ευχαριστημένη απ’ τη ζωή μου, περνάω όμορφα με το Βασίλη, η επαγγελματική μου ζωή είναι πετυχημένη, αλλά μου λείπει ο έρωτας που ζούσα με το Άρη. Ξέρω πως μου κάνει κακό να συγκρίνω τον Άρη με το Βασίλη, μα δε μπορώ να τον ξεπεράσω.

Αυτές τις σκέψεις δεν τις μοιράζομαι με κανέναν, φοβάμαι πως θα με πουν αχάριστη, και ίσως να έχουν δίκιο.

Τώρα πια δεν είμαι θυμωμένη, ούτε τον κατηγορώ που θυσίασε τη σχέση μας για να εκπληρώσει το όνειρο της ζωής του. Έκανε καλά που δέχτηκε αυτή τη θέση στην Αμερική. Η προσωπική ανάπτυξη του καθενός είναι πολύ σημαντική, και δε θα’ θελα εξ αιτίας μου, να στερηθεί η ανθρωπότητα ένα λαμπρό επιστήμονα. Είμαι σίγουρη πως θα ‘χει διαπρέψει ως σήμερα, και όποτε ακούω ή διαβάζω για νέα επιτεύγματα στο χώρο της ιατρικής, ψάχνω με αγωνία μήπως δω το όνομά του.

Στο τέλος υπέκυψα στις αλλεπάλληλες προτάσεις του Βασίλη και στα παρακάλια της οικογένειάς μου και παντρευτήκαμε. Κάναμε μια σεμνή τελετή πριν λίγες μέρες στο Δημαρχείο, με λίγους φίλους και συγγενείς, μα αρνήθηκα όσο και αν με πίεσε η μητέρα μου, να φορέσω νυφικό.

Διάλεξα όμως ένα όμορφο λευκό φόρεμα, για να της κάνω εν μέρει το χατίρι.

Σήμερα, όσο περιμέναμε στο αεροδρόμιο ν’ ανακοινωθεί η πτήση μας, ο Βασίλης μου έκανε δώρο-έκπληξη ένα πολυτελέστατο γαμήλιο ταξίδι στο Παρίσι, με την άκρη του ματιού μου είδα κάποιον που έμοιαζε  με τον Άρη. Ταράχτηκα πολύ, μα προσπάθησα να μην το δείξω στον άνδρα μου. Του είπα πως έπρεπε να πάω στην τουαλέτα να ελέγξω το μακιγιάζ μου και έτρεξα πίσω απ’ τον άγνωστο. Ήταν πράγματι ο Άρης. Αν και αρκετά γερασμένος και ταλαιπωρημένος στην όψη, δεν υπήρχε περίπτωση να μην τον αναγνωρίσω. 

Αιφνιδιάστηκε κι κείνος όσο και γω. Με αγκάλιασε με θέρμη, με φίλησε στο μάγουλο και μου ευχήθηκε συγχαρητήρια και πως εύχεται να είμαι πραγματικά ευτυχισμένη στο γάμο μου. Τραβήχτηκα απότομα από την αγκαλιά του. Τον ρώτησα εμβρόντητη πώς γνώριζε ότι είχα παντρευτεί. Δεν είχε πολύ χρόνο να μου εξηγήσει, είχε ήδη ανακοινωθεί η πτήση του για Αμερική και έπρεπε να επιβιβαστεί αμέσως στην πύλη. 

Μου είπε ήρεμα και χαμηλόφωνα πως παρακολουθούσε από μακριά τη ζωή μου τόσα χρόνια και πως δεν είχε πάψει στιγμή να με σκέφτεται και να μ’ αγαπάει. Τον ρώτησα με πικρία αν ήταν ευτυχισμένος και αν ακόμα εργάζεται στο ερευνητικό κέντρο. Χαμήλωσε τα μάτια και μου ζήτησε συγγνώμη γιατί αναγκάστηκε τότε να μου πει ψέματα. Ερευνητικό κέντρο και πρόταση για την Αμερική δεν υπήρξε ποτέ, όμως ήταν ο μόνος λόγος που θα δεχόμουν, χωρίς πολλές αντιρρήσεις, να χωρίσουμε. Ήξερε πως τον αγαπούσα πολύ και πως ποτέ δε θα στεκόμουν εμπόδιο στα όνειρά του.

Η πραγματικότητα ήταν άλλη. Μου ζήτησε να χωρίσουμε, γιατί από καιρό ήταν πολύ άρρωστος και γνώριζε πως η αρρώστια του μπορεί να τον σκότωνε σύντομα. Με αγαπούσε τόσο πολύ, ώστε προτίμησε να τον μισήσω παρά να πονέσω με το χαμό του.

Στην Αμερική πήγαινε και πηγαίνει ακόμα τακτικά. Από τότε, παίρνει μέρος σε πειραματικές θεραπείες, στις οποίες ως εκ θαύματος, ο οργανισμός του ανταποκρίνεται θετικά. 

Με λυπημένο χαμόγελο μου αποκάλυψε πως είναι ιατρικό θαύμα το ότι ζει ως σήμερα.

Όλη αυτή την  ώρα που μιλούσε, τον άκουγα αμίλητη. Μόλις πήγα ν’ ανοίξω το στόμα μου, στα μεγάφωνα ακούστηκε η τελευταία αναγγελία της πτήσης του. Σηκώθηκε βιαστικά, με αγκάλιασε σφιχτά, μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και πάλι έφυγε μακριά μου.

Ένιωθα πως στην αίθουσα αναμονής δεν υπήρχε αρκετό οξυγόνο, νόμιζα πως θα λιποθυμήσω. Με δυσκολία στεκόμουν όρθια στα πόδια μου και τρεκλίζοντας κατευθύνθηκα στις τουαλέτες για να πλύνω το πρόσωπό μου. Εκεί μέσα ξέσπασα σε κλάματα.

Μόλις συνήλθα λιγάκι, πήγα να βρω το Βασίλη. Η πρώτη μου παρόρμηση ήταν να του τα πω όλα, αλλά δεν το έκανα. Ήξερα πως αν του μιλούσα θα του κατέστρεφα το γαμήλιο ταξίδι και ήταν απέναντί μου πολύ καλός, δεν το άξιζε. Είδε τα κλαμένα μάτια μου και με ρώτησε αναστατωμένος τι μου συνέβη στην τουαλέτα. Προφασίστηκα πως μου προκάλεσαν αλλεργική αντίδραση τα μαντηλάκια ντεμακιγιάζ που αγόρασα το πρωί. Με πίστεψε. Δεν είχε λόγο να μη με πιστέψει. Η σχέση μας ως τώρα βασιζόταν στην ειλικρίνεια και την εντιμότητα. Μάλιστα εξοργίστηκε και μου ζήτησε αν ήθελα να προβούμε σε μήνυση εναντίον του κατασκευαστή.

Τον καθησύχασα πως μέχρι να φτάσουμε στο Παρίσι, θα έχει συνέλθει εντελώς το πρόσωπό μου.

Στις 3 ώρες και 15 λεπτά που διήρκησε η πτήση μας, προσποιήθηκα πως κοιμόμουν. Ήταν απόλυτη ανάγκη να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου. Ήταν ανάγκη να καθησυχάσω την καρδιά μου που χτυπούσε ακόμα σαν τρελή για τον Άρη.

Έπρεπε να σκεφτώ τι θα έκανα μόλις θα τελείωνε το γαμήλιο ταξίδι μου.

Μαρία Φουσταλιεράκη 5-8-2017