ΚΟΝΤΕΥΕΙ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ

Ησύχασε επιτέλους η πόλη απ' τους θορύβους.

Μόλις τα μαγαζιά κατέβασαν ρολά, όλος ο κόσμος εξαφανίστηκε.

Απ' την ώρα που νύχτωσε, στους δρόμους κυκλοφορεί μόνο αβάσταχτη ερημιά.

Τ' αδέσποτα γατιά ξεκουράζονται στο καχεκτικό γκαζόν του πάρκου, αφήνοντας απόψε στα τρωκτικά την κυριαρχία των κάδων.

Τα κοιτάζω απ' το μπαλκόνι να τρέχουν και ν' ανακατεύουν τα σκουπίδια.

Άνθρωπος δεν έχει περάσει εδώ και ώρα, μόνο γάτες και αρουραίοι.

Κοντεύει μεσάνυχτα και ούτε η θερμοκρασία με λυπάται. Δε λέει να κατέβει.

Πνίγομαι.

Θέλω ν' αρχίσω να ουρλιάζω μ' όλη μου τη δύναμη, μήπως μ' ακούσει κανείς και μου πει να μη φοβάμαι, να μου πει πως θα περάσει κι αυτή η νύχτα.

Αν φωνάξω πολύ δυνατά, ίσως αδειάσω τα πνευμόνια μου κι απ' τις ευθύνες.

Η αθόρυβη μοναξιά είναι αφόρητη απόψε.

Μαρία Φουσταλιεράκη 5-8-2017