ΣΤΑ ΠΑΛΑΙΟΠΩΛΕΙΑ

Όταν νιώθω πως χάνεται η ισορροπία γύρω μου και χρειάζομαι καθαρό αέρα

ν' αναπνεύσω, τριγυρίζω στα παλαιοπωλεία.

Μου αρέσει να περπατώ για ώρες ανάμεσα στις απλωμένες πραμάτειες.

Που και που, αγγίζω με προσοχή τους κοιμισμένους θησαυρούς.

Ξεθωριασμένες φωτογραφίες, βιβλία, μικροέπιπλα, προσωπικά αντικείμενα, δίσκοι μουσικής.

Τα μάτια μου ξεχωρίζουν τα παλιά βιβλία όπου και να κρύβονται.

Με κοιτάζουν εκλιπαρώντας, σαν ορφανεμένα κουτάβια που ζητούν σπιτικό και θαλπωρή.

Μου είναι αδύνατον ν' αντισταθώ στο κάλεσμά τους.

Γεμίζω την αγκαλιά μου με όσα αντέχω να μεταφέρω.

Στα χέρια μου κουβαλάω τη βαριά ιστορία όλου του κόσμου.

Όταν φτάνω στο σπίτι, τα κανακεύω και τα χαϊδεύω ένα - ένα.

Η μυρωδιά τους ποτίζει τα δάχτυλά μου.

Δεν έχω μυρίσει πιο ερεθιστικό άρωμα, απ' αυτό που αναδύεται από κιτρινισμένες σελίδες που έχουν δεκαετίες να διαβαστούν.

Μαρία Φουσταλιεράκη 3-8-2017