Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΦΑΟΥΣΤ

https://www.youtube.com/watch?v=3ZUQ7yZTFco&feature=youtu.be

Έκλεισα τη μουσική που μου κρατούσε συντροφιά όλο το απόγευμα.

Έσβησα τα φώτα και άναψα δυο αρωματικά κεριά.

Τράβηξα τις κουρτίνες στο σαλόνι, για να μπαίνουν ανεμπόδιστα οι νυχτερινοί ήχοι της πόλης και μύρισα χαμογελώντας το αγιόκλημα.

Άναψα τσιγάρο και ξάπλωσα στον καναπέ.

Για ώρα παρατηρούσα την καύτρα να καίγεται και δε σκεφτόμουν απολύτως τίποτα.

Σποραδικά, άνθρωποι και αυτοκίνητα περνάνε κάτω στο μεγάλο δρόμο.

Ο περισσότερος κόσμος λείπει. Το καταλαβαίνω απ' την ησυχία που επικρατεί εκεί έξω και απ' την ταχύτητα που διασχίζουν το δρόμο οι μηχανές.

Μια παρέα νεαρών περνάει. Κουβεντιάζουν και γελάνε μεταξύ τους.

Δεν ξέρω αν βγαίνουν τώρα να ξεσκάσουν ή αν μόλις επιστρέφουν από διασκέδαση.

Μάλλον επιστρέφουν. Το γέλιο τους μου θυμίζει ευδιαθεσία από αλκοόλ.

Δεν είμαι η μόνη που ξενυχτά απόψε στη γειτονιά. Κάποιος ακούει μουσική με ανοιχτά παράθυρα.

Αφουγκράζομαι. Μου φαίνεται πως είναι κάποιο έργο απ' τη συμφωνία Φάουστ του Λιστ, δεν είμαι όμως σίγουρη.

Βολεύομαι καλύτερα στον καναπέ και βυθίζομαι στη μελωδία.

Δε σκέφτομαι κάτι συγκεκριμένο. Μονάχα ταξιδεύω μέσα στις νότες με τα μάτια κλειστά και αποκοιμιέμαι.

Το κατάλαβα όταν ξύπνησα τα ξημερώματα πιασμένη. Πόνεσε η ψυχή μου όλη νύχτα στον καναπέ.

Μαρία Φουσταλιεράκη 3-8-2017