ΣΗΚΩ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ

Έλα πιάσε μου το χέρι. Πάμε παιδί μου, πάμε να φύγουμε από δω.

Πάμε εκεί που δεν υπάρχουν κανόνες συμπεριφοράς για τα καλά παιδάκια.

Σιχάθηκα να καταπίνω τους κανόνες τους μαζί με τη γνώμη μου για να μην πληγώνω εγωισμούς.

Έλα, πάμε να φύγουμε σου λέω. Εδώ που ζούμε, δε σε μεγάλωσα όπως σου άξιζε.

Από νήπιο, σ' ανάγκασα να ξεχάσεις πως είσαι ακόμα παιδί και σε υποχρέωνα να δίνεις το χεράκι στους μεγάλους, όμως έτσι έπρεπε να κάνουν τα καλά παιδιά.

Όχι, δε θέλω να είσαι πια το καλό παιδί. Όχι έτσι όπως εννούν αυτοί την καλοσύνη.

Δε θέλω να κάνεις χειραψία με ανθρώπους που το χέρι τους μυρίζει φρέσκο αίμα.

Δε θέλω όταν μεγαλώσεις να καταπίνεις κι συ αμάσητους τους κανόνες μαζί με τη γνώμη σου για να μη στιγματιστείς.

Όλους τους βαρέθηκα, για το καλό σου. Όλους τους σιχάθηκα για την υποκρισία και τα φαρμακερά λόγια.

Πάμε να φύγουμε από δω παιδί μου σε παρακαλώ, όσο είναι ακόμα καιρός.

Να φύγουμε τώρα που είσαι ακόμα μικρό γιατί άμα μεγαλώσεις θα πάψεις να με υπολογίζεις.

Μακριά θα πάμε όταν φύγουμε από δω. Θα σου βρω ένα μέρος που να ' χει κούνιες. Δε σου τις έμαθα τις κούνιες παιδί μου, ούτε στις τσουλήθρες σε πήγα και στις τραμπάλες. Δεν σου έδειξα τα λουλούδια, τα δέντρα και τα ψάρια που κολυμπούν στα ποτάμια. Τη φύση τη γνώρισες μόνο από εικόνες και βίντεο πειρατικά.

Ήταν τεράστιο το λάθος μου, το παραδέχομαι. Δεν έπρεπε να σ' αφήσω να πιστεύεις πως στέρεψαν τα ποτάμια του κόσμου και πως λουλούδια υπάρχουν μόνο εικονικά.

Συγχώρεσέ με που σου στέρησα την αλήθεια παιδί μου.

Έλα, δώσε μου το χέρι και πάμε να φύγουμε, μακριά από δω. Μακριά απ' τα καυσαέρια, την τεχνολογία και τον πανικό τους

Εγώ θα σου δείξω τη ζωή αλλιώς. Δεν είναι ζωή παιδί μου αυτή που σε προορίζουν να ζήσεις. Μια παρωδία είναι. Μια κακόγουστη φάρσα για να γελάνε με την ψυχή τους όσοι γεννήθηκαν χωρίς ψυχή.

Δε σου έμαθαν όλες τις αλήθειες στο σχολείο παιδί μου. Δεν είναι όλοι άνθρωποι αυτοί που περπατάνε δίπλα σου με δύο πόδια.

Πάμε να φύγουμε παιδί μου τώρα. Σήκω. Θα φύγουμε νύχτα, δε θα μας καταλάβει κανείς. Θα περπατήσουμε όμως πολύ, να είσαι προετοιμασμένο, φόρεσε γερά παπούτσια.

Θα περπατήσουμε και ως την άκρη του κόσμου αν χρειαστεί, αρκεί να βρούμε το μέρος που ψάχνω.

Δε μπορεί, θα υπάρχει ένα κομμάτι παράδεισου από χώμα ακόμα στη γη.

Αν υπάρχει, σου ορκίζομαι πως θα το βρω για χάρη σου, για να στο δείξω, κι ας πεθάνω εκεί μπροστά σου την ίδια στιγμή.

Σήκω παιδί μου σε εκλιπαρώ. Αποσυνδέσου από τη μητρική πλακέτα του υπολογιστή σου και πάμε να φύγουμε τρέχοντας.

Σε όλη τη διαδρομή θα σου ζητάω γονατιστή συγγνώμη που σε γέννησα και θα κλαίω για τη χαμένη σου αθωότητα, αυτή που σου 'κλεψε ο τάχα πολιτισμός τους σαν ανταμοιβή που γεννήθηκες με ασφάλεια σε αποστειρωμένο εργαστήριο.

Μαζί θα τη βρούμε την παιδική ηλικία που σου κλέψανε.

Στο υπόσχομαι παιδί μου και μόνο όταν δω τα μάτια σου να λάμπουν, θα εξιλεωθώ.

Μαρία φουσταλιεράκη 27-8-2017