ΛΥΤΡΩΜΟΣ

Άνοιξε τα μάτια σου ζωή μου

ένα ολάκερο σύμπαν χαμήλωσε

για να μπορέσεις ν’ ακουμπήσεις

ανομολόγητες ελπίδες

πόθους διαχρονικούς

και τα μοιρασμένα αισθήματα

ξοδεμένων ονείρων

βοήθησέ τα να γυρίσουν σπίτι τους

ζεστά και χορτάτα να ξαποστάσουν

αποκαμωμένα στην αγκαλιά σου

Άφησε έρωτα της ζωής μου

τη ζωοφόρο ανάσα που έτρεφε

τόσα χρόνια τα σωθικά σου

κάθε κύτταρο της ύπαρξής σου

άφησε ν' αναστήσει με τη δύναμή της

όλες τις ξεχασμένες προσδοκίες

ελεύθερα ανάπνευσε έρωτά μου

και ξόδεψε επιτέλους όλο τον αέρα

πριν να προλάβει να τον μολύνει

η αδίστακτη προσμονή του χρόνου

Γονάτισε ψυχή μου να υποκλιθείς

ταπεινός υπηρέτης άδολης αγάπης

όχι αυτή την ελάχιστη που συνήθως

αντιλαμβάνονται οι θνητοί

και με το λιγοστό τους θυμίαμα

την καίνε για να τη ζαλίσουν

μα μετάλαβε ψυχή μου απ' το Άγιο Δισκοπότηρο

και γίνε εσύ τα ιερά αναθήματα

μέσα σου για να γεννηθεί

της επόμενης γενιάς ο συνεχιστής υπηρέτης

Προσκύνησε άγγελε βρεγμένη δάκρυα γη

τα φτερά σου άπλωσε

χώρος ιερός λατρείας να γίνουν

μέρος εξαγνισμού για να βρουν

όλων των περασμένων εποχών

οι προσευχές και οι παρακλήσεις

σε κάθε ένα σου φτερό ξεχωριστό

το δικό τους ποθητό να γράψουν

μέχρι οι ικεσίες όλων να εξαγνιστούν

και την πραγματική σου υπόσταση

να μπορέσουν να αναδείξουν

αυτή που σαν δυνατή για δυο ψυχή

όλα τα κρίματα του κόσμου

τα θεϊκά φτερά μ’ ευγνωμοσύνη

χωρίς βάρος να κουβαλήσουν

Μαρία Φουσταλιεράκη 10/10/2015