ΟΝΕΙΡΟ ΠΑΙΔΙΚΟ

Του ύπνου όνειρο απρόσμενα χτύπησε την πόρτα απόψε,

δίστασα για μια στιγμή ν’ ανοίξω, άγνωστη μορφή αέρινη

στεκόταν εντελώς ακίνητη, απόρησα τι ζητούσε από μένα.

Κάθισε, με πρόσταξε, άκου βουβή, μια ιστορία θα σου πω.

Σαν ήσουν κοριτσάκι, ευχές έκανες συχνά σε πεφταστέρια

και κάθε πανσέληνο με θέρμη τον ουρανό παρακαλούσες,

η αγνή σου υπόσταση ένιωθε θυμάμαι τότε κάπως αδειανή,

το χώρο μέσα της μ’ επιμέλεια φρόντιζε και τακτοποιούσε.

Πέρασαν τα χρόνια, γυναίκα έγινες με βήματα θα έλεγα γοργά,

η καρδιά σου τις ίδιες ευχές ζητούσε από κάθε αστέρι φωτεινό,

στη μέση της ζωής τώρα με κύκλο ολοκληρωμένο σε βρίσκω,

βλέπω πως έχεις της ωριμότητας τα πρώτα ολόλευκα μαλλιά,

ρυτίδες που δείχνουν με κόπο και σοφία πως την έχεις χτίσει.

Απ’ το όνειρό σου όμως, το ξέρω, δεν έχεις ακόμα παραιτηθεί,

κρυφά σε παρατηρούσα όταν κάποιο βράδυ, ίδια ευχή έκανες

τότε, στο δρόμο περπατούσες και έμοιαζες προβληματισμένη,

απέναντί σου έβλεπες ένα ζευγάρι που χρόνια κουβαλούσαν

την αγάπη τους μέσα στην ίδια πρώτη του έρωτα ζεστή ματιά,

χαμογελούσες, δεν αξιώθηκες εσύ να έχεις το άλλο σου μισό,

ψιθύριζες αναστενάζοντας βγαλμένο απ’ της ψυχής τα μύχια.

Ας είναι, είπες, το πεπρωμένο μου ξέρει για μένα το σωστό.

Τη λάμψη και το νεανικό πόθο στα μάτια μου πάλι αναγνώρισε,
κατάλαβα πως το δικό μου παιδικό όνειρο ήταν εκείνη τη στιγμή.

Ήρθε η ώρα, λέει γελώντας με σκανταλιάρικη φωνούλα παιδική

και μη σκεφτείς πως τόσα χρόνια σε είχα επίτηδες εγώ ξεχάσει,

δοκιμασία ήταν που έπρεπε με επιτυχία απλά για να περάσεις

για να διαπιστώσω αν αξίζεις την άφατη ευτυχία που αναζητάς,

όμως αποφάσισα στην αγωνία σου οριστικό τέλος πια να δώσω.

Αιώνιο ταίρι θα σου στείλω να σε κλέψει σύντομα μια χαραυγή,

μα σε παρακαλώ εσύ να κάνεις πως δεν γνωρίζεις πως το ξέρεις,

απ’ την αγάπη μου δεν άντεξα και ήρθα τρέχοντας να στο πω,

για να κερδίσεις λίγες ώρες λυτρωμένης αγωνίας
και για να έχεις χρόνο να το χωρέσεις στο κουρασμένο σου μυαλό.

Μαρία Φουσταλιεράκη 15/10/2015