ΕΥΘΡΑΥΣΤΗ ΑΓΑΠΗ

Κλωναράκια νεογέννητα πρόβαλαν

δειλά απ’ την αγκαλιά της Μάνας Γης

ακτίνες ευεργετικές φωτός αφύπνισαν

τους λεπτούς μίσχους να δυναμώσουν

δέντρο δυνατό κάποτε να αναπτυχθεί

ευεργετικούς νέους καρπούς να γευτούν

του κόσμου πεινασμένοι της Αγάπης

δροσερό αεράκι απαλά να νανουρίζει

σαν λίκνο πεπρωμένου θα το φροντίζει

βροχή του φθινοπώρου μην το τρομάζει

τα πρώτα φυλλαράκια που γεννιούνται

δε μπορεί η ορμητικότητά της να βλάψει

ομφάλιος λώρος με τη γη γερά το κρατά

ευλογία του δόθηκε σε όλο το μεγαλείο

εύθραυστο δεντράκι για πολύ να μην είναι

δίλημμα να μην έχει τι πρέπει να κάνει

θ’ αφήσει το πεπρωμένο να ξετυλιχτεί

όσα ονειρεύονταν σε ευτυχία διπλή 

στο σπόρο από πάντα έχουν γραφτεί

Μαρία Φουσταλιεράκη 5/10/2015