https://www.facebook.com/ThomasOrgantzisPhotography
Λέξεις πολλές όμηρους
τυφλούς
σε παραπονεμένο στόμα
φιμωμένες
κρατά εγωισμός άγνωστος σ' αγάπη
όμως το σκάνε λίγο πριν τη
χαραυγή
ώρα γλυκών ονείρων για ανθρώπους
στην κουβέρτα τρέχουν να
βολέψουν
όλα τα παράπονα της
μοναξιάς τους
θέλουν να ζεσταθούν σε θερμή
καρδιά
ζωή ν’ αποκτήσουν έστω και για
λίγο
με ακατάληπτους ήχους
σιγανούς
μπέρδευαν ξένες λέξεις με δικές μου
δικαστήρια ερώτων μοίραζαν ενοχές
ποινές που εξασφάλιζαν απ' τα παλιά
σε πρόσωπα ξεχασμένων υποθέσεων
απ’ το χείμαρρο ξεχώρισαν μερικές
είχαν διαφορετικό ήχο μα και
χρώμα
στο στήθος κούρνιαζαν από
αριστερά
γλύκαναν απ’ την επαφή της
ηρεμίας
γεύση γλυκόπικρη χάρισαν στο
στόμα
αιχμάλωτες στην εντατική της αγάπης
κόκκους έχουν πολλούς ν’
αναστήσουν
άδικο για τις κλεψύδρες να τελειώνουν
μου θύμιζαν όλα όσα είχαμε ορκιστεί
στο μέλλον το κοινό και
στην αγάπη
στίχους του μου μετέφεραν
ερωτικούς
το σώμα να λυγίζει σαν
τους θυμάται
να ξυπνήσει τη μουδιασμένη ροζ καρδιά
δραπετεύοντας ένα δάκρυ να συντροφεύει
Μαρία Φουσταλιεράκη 19-10-2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας τη γνώμη σας...