ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ

Μια φορά και έναν καιρό……

Χρονοκάψουλα αγάπης στο σύμπαν, νεαρή ελευθέρωσε

την είχε γεμίσει άπιαστα όνειρα και ελπίδες πρώιμης νιότης

όλες εκείνες που έκαναν τα εφηβικά της στήθη να χτυπούν

διαβάζοντας ατελείωτα για πρίγκιπες, για τροβαδούρους

για ωραίες κοιμωμένες, μα και για δράκους τρομαχτικούς,

με τα μάτια κλειστά ρούχα νωχελικά για ώρες τότε φορούσε

τη θέση πριγκίπισσας έπαιρνε την ώρα του επίσημου χορού

και επιθυμίες ερωτικές σε φιγούρες περίτεχνες στροβίλιζε

ζητώντας τα μάτια μοναδικού καβαλιέρου να εμφανιστούν

Τα επόμενα χρόνια διαδέχονταν αλλεπάλληλους χορούς

τα φανταχτερά ενδύματα άλλαξε με σιδερένια πανοπλία

έξω από κείνη να κρατά ασχήμιες και ανάξια αρπακτικά,

όμως μέσα της ποτέ δεν έπαψε με μανία άγρια να χορεύει

σαν κοριτσάκι που ερήμην της λαχταρούσε και ποθούσε,

έλιωνε μόλις αντίκριζε ζευγάρια ερωτευμένα ταιριαστά

όμως η καρδιά όσο χόρευε, πιο πολύ πονούσε με μοναξιά

Η κάψουλα με μαγείας πόθο είχε ποτίσει ως επάνω

το γύρο του σύμπαντος έκανε αδιάκοπα η ρομαντική

βρέθηκε επιτέλους θέση που γράφτηκε για να καθίσει,

ένας άνδρας, το παιδί εντός του ίδια ιδανικά ν' αναζητά,

την πανοπλία του έλιωσε η θέρμη, το υλικό το ισχυρό

και σαν επιτέλους αντάμωσαν τα δυο άγουρα παιδιά

κοιτάχτηκαν υπνωτισμένα, βουβά βαθιά μέσα στα μάτια

όλες τις επιθυμίες τους γεύτηκαν δίχως να χρειαστεί μιλιά

στ' ανείπωτα σχέδια της αιώνιας Αγάπης και στα ιδανικά

Έρωτα καθοδήγησαν με ασφάλεια και χέρια αγκαλιαστά

Και γω, 

όταν παραμύθι σήμερα μου ζητάνε τα παιδιά

μιλώ για τον Ποιητή της καρδιάς μου

μιλώ για τον Έρωτα της ψυχής μου

και εξιστορώ τη ζωή μου μαζί του ίδια σαν το παραμύθι,

μια φορά και έναν καιρό.... 

Μαρία Φουσταλιεράκη 2/10/2015