ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ

Βρέξε πολύ αγαπημένε μου ουρανέ

ξέπλυνε εγωισμούς κι ευαισθησίες

κύλησε κι εσύ στα μάτια τα υγρά

μόνοι νιώθουμε τώρα που κάνει κρύο 

Καθάρισε εσύ ερωτικέ μου ουρανέ

στα γαλάζια μάτια όλες τις αμφιβολίες

γιάτρεψε με δροσιάς ψιχάλες την υπομονή

να ξεπλυθούν οι δρόμοι των εμποδίων

Κούρνιασε σε όνειρα καλέ μου ουρανέ

ζεστά να κρατιούνται δίπλα στο τζάκι

μια γάτα έχουν στην αγκαλιά παρηγοριά

παράπονο σ’ ασπρόμαυρα αυτιά ψιθυρίζουν

διέκρινε πόσο γενναιόδωρα οι εφτά ψυχές

με απαλότητα τα χέρια μας φροντίζουν

Συνέχισε να βρέχεις μη σταματάς ουρανέ

τίποτα να μην αλλάξεις απ’ την αγάπη

κάθε γωνιά της θυμάται κάτι ρομαντικό

με θαλπωρή τότε το βλέμμα καθησυχάζει

και αύριο μόλις ανοιγοκλείσει τη ματιά

την αγκαλιά ονειρεύεται την αγαπημένη

Μαρία Φουσταλιεράκη 22-10-2015