ΛΕΞΕΙΣ

Λέξεις παλιομοδίτικες σε πάπυρο καλλιγραφικές

κουβαλάτε μέγεθος αξιών, αρχαίων συνειδήσεων

αβίαστα ξενυχτάτε στο προσκέφαλο αγαπημένης

τη φθαρτή της σάρκα χωρίς αγωνία καταλαγιάζετε

εσείς κοιμίζετε σε λίκνο φωτεινό τα νανουρίσματα

να μη φοβούνται όνειρα να γεννιούνται σε σκοτάδι

Λέξεις παιχνιδιάρικα ψάχνουν το αιώνιο ηχόχρωμα

βιολιά μαζί με ακούρδιστα κορμιά ν’ ακολουθήσουν

όλες τις νέες νότες σε σειρά όργανα να συντονίσουν

μελωδικό ρυθμό σονάτας ν’ αφιερώνουν στο φεγγάρι

Λέξεις αυτοκτονούν σ’ απύθμενα πηγάδια παλιών ευχών

το δέος των ερωτικών στίχων αρνούνται να υποφέρουν

φλόγες παθιασμένες μεταμορφώνονται και κολυμπούν

τ’ αποκαΐδια καπετάνιους χρίζουν συνέχεια να ταξιδεύουν

Λέξεις διαστέλλονται σ’ άλλες αισθήσεις για να μπουν

επιμελείς σε πλατωνικά μυαλά άρχισαν να εξασκούνται 

θέλουν να γεννήσουν γλώσσα ανορθόγραφη συμπαντική

να δημιουργήσουν αισθήσεις για να μιλούν ερωτευμένοι

Λέξεις εσείς τρέφετε τα όμορφα λουλούδια κάθε αυγή

τις ρίζες τους έξω απ’ το μυρωμένο σώμα κουβαλάνε

πλανήτη εύφορο ψάχνουν με χώμα αγάπης συμβατό

σε παράλληλη τροχιά ατέρμονα ζουν μα και πεθαίνουν

Μαρία Φουσταλιεράκη 29-10-2015