Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΑΙΝ – ΜΑΡΙΟΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ – ΛΙΒΑΝΗΣ – 2018

Η άποψή μου – Το σπίτι του Κάιν, Μάριος Καρακατσάνης, εκδόσεις Λιβάνη, 2018

Το καινούργιο βιβλίο του, κατά πολύ ωριμότερου συγγραφικά, Μάριου Καρακατσάνη πραγματεύεται ένα θέμα τολμηρό και ευαίσθητο συνάμα, ένα θέμα ταμπού για την κοινωνία και θέτει προβληματισμούς για την ύπαρξη του Θεού και τη σχέση του με τα κατασκευάσματά του.

Κατά τις γραφές, ο άνθρωπος δημιουργήθηκε ως ένα τέλειο και αψεγάδιαστο πλάσμα. Ο Θεός έφτιαξε το κατασκεύασμά του με τόση αγάπη, ώστε του χάρισε την απόλυτη ελευθερία να διαχειρίζεται, χωρίς άνωθεν παρεμβάσεις, τον εαυτό του.

Πριν το ξεπροβοδίσει το προίκισε με συναισθήματα, με ορθολογιστική σκέψη, με την ικανότητα ν’ αγαπά αλλά και να μισεί εξίσου παθιασμένα, με το δικαίωμα να κάνει μικρά και μεγάλα λάθη, να μπορεί να διαπράττει αμαρτίες, αλλά και να δακρύζει μετανοώντας αληθινά για τις λανθασμένες αποφάσεις του.

Ο συγγραφέας, ζηλεύοντας την παντοδυναμία του θεού, δανείζεται για μια στιγμή το ρόλο του και κατασκευάζει έναν εξαίσιο και με εντυπωσιακά σφιχτοδεμένη πλοκή μύθο, θέτοντας ταυτόχρονα ερωτήματα υπαρξιακά, εκκλησιαστικά και φιλοσοφικά, και παρασύρει τον αναγνώστη σε ένα ταξίδι για γερά νεύρα, στο κέντρο του κέντρου του σύμπαντος, σε ένα ταξίδι ίσια στον πυρήνα της αόρατης ύπαρξης.

Ο Κάιν είναι το δημιούργημα που αποφάσισε να διαπράξει την πρώτη φρικτή αμαρτία, αλλά είναι συγχρόνως και ένας οποιοσδήποτε θνητός, ένας από εμάς δηλαδή, που διαπράττει την αμαρτία από επιλογή – επειδή απλά μπορεί να το κάνει -.

Αμαρτίες δεν είναι και τα κάθε λογής παιχνίδια εξουσίας που έχουν για έπαθλο το κορμί και την ψυχή του χαμένου;

Παντού στον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι με υπέρμετρη πίστη στον εαυτό τους που όμως, την ίδια ώρα, χάνουν την πίστη στον αδύναμο συνάνθρωπο γιατί ο δυνατός και ο αδύναμος μοιράζονται πιθανόν την ίδια αντανάκλαση στον καθρέφτη, γιατί ο δυνατός και ο αδύναμος είναι πιθανόν η μία και μοναδική όψη ενός νομίσματος. Ακριβώς όπως συμβαίνει με το θύμα και τον θύτη του, που ανταλλάσουν αστραπιαία όψη, ρόλο και ρότα στη ζωή.

Οι αμαρτίες μπορεί όμως απλώς να εφευρέθηκαν για να θυμίζουν καθημερινά στον αδύναμο την οφειλή της ύπαρξής του στον πανίσχυρο δημιουργό έτσι ώστε να μην διανοηθεί να αμφισβητήσει την τελειότητα της αρχικής κατασκευής.

Όσο η θνητότητα είναι το απειλητικό σημείωμα κατά της ζωής, τόσο η βεβήλωση στον έρωτα θα γίνεται σαν ανίερη αντίδραση.

Τότε, μετά τη διάπραξη της απόλυτης αμαρτίας, τα συναισθήματα ξεχειλίζουν από τα έγκατα της ύπαρξης και τρέχουν σαν ιερά ποτάμια και αλίμονο σ' εκείνον που θ' αποπειραθεί να κατασκευάσει φράγματα για ν’ ανακόψει τα ορμητικά νερά. Αλίμονο και στις αδίστακτες δυνάμεις που θα προσπαθήσουν να βεβηλώσουν τις φρέσκιες κοίτες των ποταμών. Η αντίσταση θα είναι ο μονόδρομος και η μόνη φυσική επιλογή.

Οι εκλεκτοί που αντιστέκονται θα κάνουν τα πάντα για να επιβιώσουν και θα πληρώσουν κάθε αντίτιμο προκειμένου να ακουστεί η φωνή τους δυνατά.

Τα νήματα της ανθρωπότητας προσπαθούν ν’ αρπάξουν αυτοί που κουβαλούν στις αγέραστες πλάτες τους το προπατορικό αμάρτημα. Επιστρατεύουν άβουλες μαριονέτες που έχουν διαπράξει την αμαρτία της σαρκικής αγάπης και τους μετατρέπουν σε ποντίκια των εργαστηρίων που εργάζονται πυρετωδώς πάνω σε μοχθηρά σχέδια.

Το σπίτι του Κάιν δεν αφορά την κοινή πάλη του καλού με το κακό.

Αφορά την πάλη του ανθρώπου με τα φθαρτά υλικά της κατασκευής του. Αυτά τα λαμπρά αλλά και ταυτόχρονα σκάρτα υλικά από τα οποία είμαστε όλοι οι άνθρωποι κατασκευασμένοι.

Tip

Κάπου μέσα στο βιβλίο υπάρχει μια μικρή έκπληξη για τους πιστούς αναγνώστες του συγγραφέα.

Υγ. Στην παρουσίαση που έγινε χθες στην Αθήνα ειπώθηκε πως ίσως προκαλέσει αντιδράσεις σε βαθιά θρησκευόμενους ή συντηρητικούς στις απόψεις τους ανθρώπους.

Οφείλω να πω ότι εμένα καθόλου δεν με σόκαραν κάποιες, ομολογουμένως, σκληρές περιγραφές, ούτε με αναστάτωσαν οι απόψεις των ηρώων για το Θεό και τη θρησκεία γενικότερα.

Μαρία Φουσταλιεράκη 11-11-2018