ΠΟΙΟΣ;

                                                    Me as the Son of Man ( Magritte )

Το πρωί έπλυνα μ' επιμέλεια τα μάγουλα,

χτένισα μήπως τιθασεύσω τα ελάχιστα μαλλιά μου,

κούμπωσα τα κουμπιά ένα ένα στο σακάκι,

έδεσα τη γραβάτα κοιτώντας ένα γέρο στον καθρέφτη.

Πήρα στο πόδι πρωινό: τσάι δυνατό και φρυγανισμένο ψωμί με μέλι.

Σκούπισα τα ψίχουλα με μια λευκή πετσέτα,

γυάλισα τα καλά παπούτσια που φορούσα

διπλοκλείδωσα φεύγοντας την πόρτα.

Στη στάση περίμενα ώρες για λεωφορείο,

ανησυχούσα μήπως έχανα για πάντα τη δουλειά μου.

Ανάθεμα.

Από τη στάση αυτή τίποτα και κανένας πλέον δεν περνάει.

Σταύρωσα τα χέρια πίσω από την πλάτη μου

και περπατούσα πάνω κάτω γιατί κρύωναν τα πόδια μου.

Έρημος δρόμος μέχρι εκεί που έβλεπαν τα μάτια μου,

κόρνες αγωνίας άκουγα όλο να ξεμακραίνουν.

Τα κορδόνια απ' τα παπούτσια ποιος μου έλυσε;

Το σακάκι ποιος κρέμασε στην πλάτη της καρέκλας;

Το μπαστούνι ποιος πέταξε διαγώνια στο πάτωμα;

Ποιος έγραψε καλλιγραφικά ένα καρτελάκι στο δάχτυλο του ποδιού μου;

Μαρία Φουσταλιεράκη 5-10-2018