ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΜΟΥ ΧΡΟΝΟ

                                                      Daria Petrilli, i need a guide

Στον ελεύθερό μου χρόνο πλέκω προσωπεία και κατασκευασμένες ταυτότητες οι οποίες αυτοκαταστρέφονται μετά από κάποια χρήση.

Είναι ιδιαίτερα βολικά και χρήσιμα ειδικά σε περιόδους λειψυδρίας και μακρόχρονης μοναξιάς.

Η έλλειψη της ανθρώπινης παρουσίας και κυρίως η έλλειψη βροχής κάνει την ατμόσφαιρα γύρω κάπως ξηρή και κάπως ανιαρή. Γι' αυτό γίνονται ανάρπαστα τα προσωπεία.

Αυτή την εποχή τα κατασκευάζω κάπως εύθραυστα, μα δεν έχω και πολλές εναλλακτικές. Φανταστείτε πως αναγκάζομαι να μετακομίζω κοντά σε λίμνες, ρυάκια και ποταμούς για να πλέξω.

Όλες τις σημειώσεις για τα σχέδια τις κρατώ σε μπλε τετράδια που όμως γρήγορα χαλάνε γιατί απορροφούν υγρασία. Σε πολλά σημεία το μελάνι ξεθωριάζει και δεν διαβάζονται εύκολα οι λέξεις, ούτε και τα σχεδιάσματα στα περιθώρια των σελίδων.

Πολλές φορές δυσκολεύομαι ακόμα και να κατανοήσω τη γλώσσα που είναι γραμμένη στα μπλε τετράδια όταν από την πολλή υγρασία όλα στάζουν και γίνονται άνω κάτω.

Τότε σταματάω, αφήνω ό,τι κρατάω στα χέρια και ξύνω αργά και ρυθμικά το κεφάλι μου: ο ρυθμός με βοηθάει να σκεφτώ πιο έξυπνα, ή τουλάχιστον έτσι νομίζω.

Έπειτα, ξαναγράφω τις συνταγές, τις σημειώσεις και τα σχεδιάσματα σε άλλες, στεγνές σελίδες και μετά παρακαλάω απλώνοντας ικετευτικά τα χέρια στα εξώφυλλα να μην ξέχασα κάποιο βασικό συστατικό.

Χωρίς τα βασικά συστατικά δεν θα γίνει πειστικά ανθρώπινο το νέο προσωπείο που θα πλέξω και θα εξοργιστούν οι πελάτες όταν το ανακαλύψουν. Ειδικά οι τακτικοί που με προτιμούν και με εμπιστεύονται χρόνια.

Αν αναρωτιέστε ποιο μοντέλο χρησιμοποιώ, θα σας πω πως αναγκαστικά σε όλα τα προσωπεία χρησιμοποιώ τον εαυτό μου ως μοντέλο. Το σκέφτηκα πολύ πριν καταλήξω πως με κανέναν τρόπο δεν εξαπατώ μ' αυτό που κάνω τους πελάτες μου.

Άλλωστε, ποτέ δεν έχω απαντήσει στην ερώτηση: ποιος είμαι, άρα χρησιμοποιώ πληθώρα άγνωστων σε μένα μοντέλων και χαρακτήρων.

Θα σας πω και κάτι άλλο. Κάτι για να γελάσετε. Ο τρόπος που καταστρέφονται τα (πανάκριβα αγορασμένα) προσωπεία είναι πολύ πολύ αστείος. Έτσι στα ξαφνικά, χωρίς καμιά προειδοποίηση, αρχίζουν να λιώνουν, να εξαϋλώνονται και ν' αφήνουν εκτεθειμένο το αληθινό πρόσωπο του ανθρώπου που φορούσε ως εκείνη τη στιγμή το τέλειο, κατά την άποψή του, προσωπείο.

Είναι πολύ αστείο, γιατί έχουν γίνει αμέτρητα ευτράπελα εκείνη την ώρα: ηθοποιοί έχουν χάσει τα λόγια τους στη σκηνή βλέποντας να μεταμορφώνεται ο συμπρωταγωνιστής τους, ασθενείς έχουν κυνηγηθεί σαν κλέφτες στα νοσοκομεία γιατί δεν τους αναγνώρισαν οι νοσοκόμες και ερωτευμένοι έχουν μείνει αποσβολωμένοι απέναντι από το αντικείμενο του πόθου τους νιώθοντας αηδία και σκουπίζοντας με μανία τα χείλη τους όταν συνειδητοποίησαν πως ερωτεύτηκαν τον δίδυμο εαυτό τους.

Το όνομά μου είναι Χαμένος Χρόνος και στον ελεύθερό μου χρόνο πλέκω προσωπεία και κατασκευασμένες ταυτότητες οι οποίες αυτοκαταστρέφονται μετά από κάποια χρήση.

Μαρία Φουσταλιεράκη 2-8-2018