ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΚΑΡΥΚΕΥΜΑ

                                                     David Martiashvili, morning bath

Μερικές φορές με νομίζω ελαττωματική. Νομίζω πως γεννήθηκα με λειψά συναισθήματα γιατί είμαι σίγουρη πως δεν ξέρω τι γεύση έχει το μίσος.

Την ώρα που το ξεστομίζω αντιλαμβάνομαι πως είναι πολύ σοβαρή δήλωση το ποτέ και για να μην λαθέψω, κάνω γενναία βουτιά στη μνήμη, σε δύσκολες εποχές.

Φοράω τις χοντρές κάλτσες μου και ξαναμπαίνω στις πιο σκοτεινές σήραγγες, σ' εκείνες που όταν σερνόμουν μέσα τους, παντού έβλεπα αδιέξοδα γύρω μου. Καναδυό φορές μάλιστα, από απελπισία, μού ερχόταν να χτυπάω το κεφάλι με δύναμη στον τοίχο. (Αποκρύπτω ότι φλέρταρα κάποια στιγμή με τα κάγκελα).

Ακόμα και τότε όμως, παρόλη την ανημποριά, τον πόνο και την απόγνωση που ένιωθα, παρόλο που μου κοβόταν η αναπνοή από τις ευθύνες, παρόλο που υπήρχαν υπαίτιοι να κατηγορήσω για το τέλμα που βρισκόμουν, τους κατηγόρησα, μα μίσος δεν μπόρεσα να νιώσω για κανέναν.

Μην ξεγελαστείτε και με νομίσετε για καμιά αγία και πως τάχα μονάχα καλά αισθήματα έχω για τον κόσμο- κάθε άλλο - για ελαττωματική όμως μπορείτε να με νομίσετε ελεύθερα.

Με φοβίζουν οι άνθρωποι που μισούν. Με τρομάζει το μίσος και μόνο που το βλέπω γραμμένο. Έχει γίνει καθημερινό καρύκευμα.

Μαρία Φουσταλιεράκη 25-9-2018