ΑΠΟΨΕ ΣΤΗΝ ΤΑΡΑΤΣΑ

Απόψε είδε πως έγινε μεγάλο το φεγγάρι.

Πήρε το ραδιοφωνάκι, δυο άδεια ποτήρια κι ένα γεμάτο μπουκάλι.

Στην ταράτσα ανέβηκε για να γιορτάσει. Ή να θυμηθεί.

Στην εσωτερική τσέπη είχε καπνό και αναπτήρα

Γέμισε ως τη μέση τα ποτήρια και τα πόδια κρέμασε στο κενό.

Ξυπόλητα, ταξίδευαν στην άκρη του κόσμου.

Η ταράτσα είχε ακόμα νωπές μνήμες. Διαμαρτυρήθηκε.

Τέσσερα πόδια θυμόταν να περπατούν πάνω της.

Τότε τσούγκριζαν τα ποτήρια με γέλια.

Απόψε ησυχία. Μόνο μουσική και παράσιτα απ' το μικρό ραδιοφωνάκι.

Οι αναμνήσεις ζούσαν κάτω στο δωμάτιο. Κρεμασμένες άτακτα στο σκουριασμένο καρφί πίσω απ 'τη ντουλάπα.

Ακολούθησαν κρυφά πριν κλειδώσει την πόρτα πίσω.

Δίπλα κάθισαν και πρόσφεραν φλόγα ν' ανάψει το τσιγάρο.

Μυστήριο πράγμα η φωτιά.

Μόνη της ανάβει όποτε βγαίνει το φεγγάρι, μα η δύστυχη πραγματικότητα τρέχει κάθε φορά για να τη σβήσει.

Μαρία Φουσταλιεράκη 22-2-2017