Μέσα
στο στομάχι μας κατοικεί η ηθική. Συγκάτοικος γίνεται με τα γαστρικά υγρά που
έχουν το χρέος να διασπούν τις τροφές και να τις δολοφονούν για να ζήσουμε
εμείς.
Δήμιοι
από ανάγκη γίνονται κι όχι από διαστροφή.
Η
ηθική, δήμιος από ανάγκη και κείνη, διασπά τις προθέσεις και τις πράξεις των
ανθρώπων που μας πλησιάζουν και τις μεταφράζει σε αισθήματα.
Όταν
ασύμβατοι με μας και την ηθική μας άνθρωποι, μας πλησιάζουν ή έρχονται με
δόλιες προθέσεις δίπλα μας, ακόμα κι αν έχουν μπουκέτα από ανοιξιάτικα
λουλούδια στα χέρια, το στομάχι δεν ξεγελιέται.
Μας
ειδοποιεί. Με ένα κόμπο και ένα σφίξιμο που και να θέλουμε να δικαιολογήσουμε ή
να αγνοήσουμε, δε μπορούμε.
Μαρία
Φουσταλιεράκη 25-2-2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας τη γνώμη σας...