ΔΙΧΑΣΜΕΝΟΙ ΚΟΣΜΟΙ

Κόσμοι διχασμένοι. Ανθρώπων που μεγαλώνουν να φοβούνται το θάνατο. Πάντοτε η ανεπάρκεια καταδικασμένη θα 'ναι να νιώθει μοναδική.

Κι ας υπάρχουν κόσμοι παράλληλοι, που άλλοτε περπατούν κι άλλοτε σέρνονται στο ίδιο μοναδικό σύμπαν.

Κι ας υπάρχουν παράλληλες ζωές που περπατούν κάτω απ' τις σόλες παπουτσιών ξένων σχεδιαστών.

Ας υπάρχουν.

Βερεσέ οφείλουμε μονάχα στον εαυτό μας.

Παπούτσια στο δικό μας νούμερο οφείλουμε ν' αποκτούμε.

Ματιά έντιμη και καθαρή να κοιτάζουμε τους τρίτους.

Αυστηρή καλοσύνη και αγνή αγάπη στον εαυτό μας.

Γιατί όλα κρίνονται όταν μουτζουρώνονται.

Όλα κρίνονται την ώρα που σβήνονται οι περίσσιες λέξεις.

Στο χειρόγραφο της ζωής όταν μείνουν οι ελάχιστες.

Αυτές που κάτι καλό έχουν στον κόσμο να πουν.

Μαρία Φουσταλιεράκη 23-2-2017