ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

Ξημερώνει κάποτε μια μέρα, ηλιόλουστη ή όχι δεν έχει και μεγάλη διαφορά, όπου στεκόμαστε ακίνητοι και υπνωτισμένοι μπροστά σ' ένα πρόβλημα.

Μπορεί να προέκυψε άξαφνα και να μας αιφνιδίασε.

Μπορεί όμως να ζυμώνονταν για χρόνια κάτω απ' τις σόλες των καλών παπουτσιών μας.

Εμείς, ανόητα είχαμε την ελπίδα πως θα έμενε έξω απ' το σπίτι το πρόβλημα.

Ευχόμασταν να βολευόταν στο πατάκι της εξώπορτας κάθε φορά που σκουπίζαμε τα πόδια μας.

Έτσι δε θα μας τυραννούσαν άλλο με το βασανιστικό ήχο που έκαναν σε κάθε μας βήμα.

Αλλά δε μας έκαναν τη χάρη. Το πατάκι δεν τους άρεσε. Ευτυχώς.

Και τώρα, σήμερα, στεκόμαστε σ' ένα σταυροδρόμι δύσκολων αποφάσεων.

Νιώθουμε κάπως ανήμποροι, μπερδεμένοι και αναποφάσιστοι.

Όχι γιατί δεν ξέρουμε τί πρέπει να κάνουμε για να λύσουμε το πρόβλημα.

Πάντα ξέρουμε τι πρέπει να γίνει. Είναι ξεκάθαρο ποιο είναι το σωστό και το καλό μας.

Αυτό που μας δυσκολεύει είναι να πούμε φωναχτά τις αποφάσεις που πήραμε.

Γιατί πρέπει να δεχτούμε αδιαμαρτύρητα και τις συνέπειες.

Κάθε τι έχει κόστος και πόσο μάλλον μια σοβαρή απόφαση.

Δεν είναι θέμα ηθικής ή καθαρής συνείδησης. Είναι ζήτημα γαστρονομικό.

Κανείς δε μπορεί να φτιάξει ομελέτα χωρίς να σπάσει τ' αυγά που του χρειάζονται πρώτα.

Μαρία Φουσταλιεράκη 18-2-2017