Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2017

ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ


Σήμερα σε σκέφτομαι περισσότερο από τις άλλες μέρες. Απρόσμενα και αναπάντεχα σταδιακή κατάληψη έκανες στο νου μου.

Κάθε πρωί που ξυπνάω είσαι εκεί να με παρατηρείς ν' ανοίγω τα μάτια και να τεντώνομαι.

Περιμένεις αμίλητος να φτιάξω τον καφέ μου για να βουτήξεις απολαυστικά το κουλουράκι σου.

Όσο κάνω τις άχαρες καθημερινές δουλειές σε μια γωνιά κάθεσαι και μου γράφεις χαμογελαστούς στίχους.

Την ώρα που εγώ γράφω τους δικούς μου, εσύ ανακούρκουδα κάθεσαι στο πάτωμα και τους διαβάζεις με το σοβαρό ύφος που μου αρέσει.

Τα μεσημέρια όταν μονάχη αναγκάζομαι να φάω, πάντα καθρεφτίζεσαι στο κουτάλι που ανακατεύω ανόρεχτη και αφηρημένη.

Το απόγευμα όταν τύχει να' χει καλό καιρό, πάω βόλτα με το ποδήλατο. Εσύ πάνω στο τιμόνι μου κάθεσαι και με κιάλια κοιτάς μπροστά.

Το βράδυ πριν μπω στο μπάνιο και ξεντυθώ πάντα σε κρύβω στο συρτάρι με τα εσώρουχα.

Το κορμί μου σου κρύβω μέχρι να συνηθίσεις γυμνή την ψυχή μου.


Μαρία Φουσταλιεράκη 17-2-2017

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας τη γνώμη σας...