Γεννήθηκα για να πηγαίνω πάντα κάπου. Δε μ' αρέσει
να μένω στάσιμη στα πόδια ή στο μυαλό.
Φοβάμαι τον εαυτό μου άμα ριζώνω, φοβάμαι μήπως
συνηθίσω.
Γι' αυτό απ' όταν θυμάμαι τον εαυτό μου μ'
ενθουσίαζαν τα ταξίδια.
Όχι απαραίτητα τα μακρινά, αν και είναι τα
δελεαστικότερα.
Ακόμα και σε διαδρομές σε απόσταση αναπνοής,
υπάρχουν επίγειοι παράδεισοι ν' ανακαλύψει κάποιος που τολμά τις εξερευνήσεις.
Παρθενικοί παράδεισοι φιλίας, έρωτα και
συντροφικότητας.
Όταν ήμουν μικρή συνήθως με οδηγούσαν άλλοι. Εγώ
παρατηρούσα τη διαδρομή απ' τη θέση του συνοδηγού και μαγευόμουν από τα
εξωτερικά τοπία.
Τώρα μεγάλωσα.
Οδηγώ μόνη μου τα βήματά μου, θαυμάζοντας φευγαλέα
το τοπίο, αλλά εστιάζοντας μόνο στον προορισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας τη γνώμη σας...