ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΓΑΜΟΥ

Πάλι κάθισαν αμίλητοι στο τραπέζι για να φάνε. Εκείνη φανερά κουρασμένη. Εκείνος φανερά νευρικός. Στην τηλεόραση έπαιζε ένα παμπάλαιο σήριαλ. Παλιό και βαρετό. Σαν το γάμο τους.

Από καιρό ήξεραν πως εκείνη δεν ήταν ευτυχισμένη. Τα παιδιά μεγάλωσαν κι έμεναν πλέον σε δικά τους σπίτια. Άδειασε η καθημερινή χαρά και τους έμεινε μόνο η ησυχία.

Παράπονο το' χε που εκείνος σπάνια της μιλούσε. Όχι για τις ανάγκες του σπιτιού, τι θα φάνε ή αν τους περισσεύουν λεφτά για να αλλάξει το σαλόνι.

Δε μοιραζόταν τις σκέψεις του, ούτε τα συναισθήματά του. Βαρύς απ' τη μέρα που τον γνώρισε.

Το είχε βρει όμορφο τότε. Οι άνδρες δε μιλάνε πολύ, της είχαν μάθει. Λίγα και σταράτα λένε.

Εκείνη, τα λόγια αγάπης που της έλειπαν, τα διάβαζε στα βιβλία. Χόρταινε από ερωτικές εξομολογήσεις και ρομαντισμό στις στοίβες που είχε στο κομοδίνο της.

Καμιά φορά του το ‘λεγε, με τρόπο. Αυτός την κοιτούσε αδιάφορα και δεν της χαλάλιζε δεύτερη ματιά. Έτσι είμαι εγώ, ήταν η μόνιμη απάντησή του.

Ποτέ δεν της είχε μιλήσει γι' αγάπη, ποτέ δεν της έφερνε λουλούδια και έρωτα, ακόμα και τον πρώτο καιρό, έκαναν σαν από καθήκον. Χωρίς λόγια, χωρίς πάθος.

Ούτε στο κρεβάτι γνώρισε την τρυφερότητά του. Μπορεί να μην είχε τρυφερή πλευρά μέσα του.

Τα παιδιά, που τ' αγαπούσε, δεν είχε καμιά αμφιβολία, δεν τ' αγκάλιαζε, ούτε τα φιλούσε ακόμα κι όταν ήταν μικρά. Μονάχα τα φρόντιζε έτσι όπως έπρεπε.

Θαρρείς και φοβόταν την επαφή με τα ξένα σώματα. Όλων.

Κουράστηκε να του ζητάει και αυτός να της αρνείται. Να περπατήσουν χέρι με χέρι στη βόλτα τους. Να πάνε ένα ταξίδι οι δυο τους. Να βγουν ραντεβού.

Αυτά είναι χαζά, της απαντούσε. Κάθε βράδυ εκείνη τα ονειρευόταν αυτά τα χαζά και αναστέναζε στον ύπνο της.

Γλυκό έχει; Τη ρώτησε μόλις τέλειωσε το φαγητό του.

Εκείνη δεν άκουσε την πρώτη φορά που της μίλησε. Ταξίδευε. Έτσι έκανε κάθε φορά που η πραγματικότητα δεν της άρεσε. Σχεδόν συνέχεια δηλαδή. Μόνιμα ήταν χαμένη στις σκέψεις της.

Στην κοσμάρα της, όπως της έλεγε υποτιμητικά εκείνος μπροστά σε παρέες φιλικές, αλλά μπροστά και σε συγγενείς.

Όταν επιστρέψεις απ' τον κόσμο σου φέρε κανένα γλυκό να φάμε, άντε γιατί θα με κάνεις ν’ αργήσω, της είπε υποτιμητικά.

Τον κοίταξε χωρίς να ξαφνιαστεί. Τον είχε μάθει τόσα χρόνια. Άξεστος, χοντροκομμένος, λίγος σαν άνθρωπος και ειρωνικός.

Έφτιαξα κορμό, στο ψυγείο είναι, του είπε και σηκώθηκε να του σερβίρει ένα μεγάλο κομμάτι.

Τι σχέδια έχεις γι' απόψε; τον ρώτησε. Θα πας πάλι στο καφενείο ή στην ταβέρνα με την παρέα σου;

Στο καφενείο, έχει μπάλα απόψε, της απάντησε χωρίς να την κοιτάξει.

Εσύ τι θα κάνεις; θα διαβάσεις κανένα βιβλίο πάλι ή θα δεις τηλεόραση;

Τίποτα από τα δύο, του είπε άχρωμα και σηκώθηκε όρθια. Απόψε θα βγω. Να γιορτάσω την επέτειο του γάμου μας.

Εσύ μπορείς να γιορτάσεις αν θες την επέτειο του χωρισμού μας.

Καρφί δε μου καίγεται πια.

Θέλω να φύγεις απ' το σπίτι.

Σου έβαλα τα ρούχα σου στη μεγάλη καφέ βαλίτσα. Είναι πάνω στο κρεβάτι. Να μην ξεχάσεις ν' αφήσεις πουρμπουάρ. Στα δίπλωσα τακτικά.

Μαρία Φουσταλιεράκη 25-2-2017