Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2017

ΟΞΥΓΟΝΟ


Υπάρχουν φορές που ξεχνιέμαι και γράφω μέχρι να ξημερώσει.

Εκείνες τις φορές που νομίζω πως σώνεται ο αέρας απ' το στήθος.

Βαριές μυρωδιές γεμίζουν το δωμάτιο από ένα άρωμα παλιό.

Χρόνια προσπαθώ να το διώξω απ' τη μνήμη.

Κάθε φορά που έρχεται, μου κλέβει όλες τις αναπνοές.

Μπορώ να γράφω και να σβήνω όλη μέρα.

Είναι ο τρόπος μου ν' αναπνέω οξυγόνο καθαρό.

Γράφω και ξεχνάω όλες τις μυρωδιές.

Αναπνέω με βουλιμία το φρέσκο αέρα.

Κλείνω τα μάτια και αδειάζω τις αμαρτίες μου στο χαρτί.

Τις προστατεύω πίσω από τη σύνταξη και τις σωστά ορθογραφημένες λέξεις.

Αναρωτιέμαι συχνά αν κρίνω ή αν κρύβω μ' επιμέλεια τις αμαρτίες μου μέσα στις λέξεις.

Μπορεί να γράφω για να με τιμωρήσω.

Για να μην ξεχάσω ποτέ πως είμαι αμαρτωλή.

Μαρία Φουσταλιεράκη 11-1-2017

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας τη γνώμη σας...