Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2017

ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ


Τη μέρα που μίλησα με πλήρη ειλικρίνεια, χωρίς φόβο και ενοχές στον εαυτό μου, κατάλαβα για ποιο λόγο γεννήθηκα.

Γεννήθηκα για να είμαι εγώ. Για να είμαι μονάχα ο εαυτός μου.
Εκείνη τη μέρα, πάνω - κάτω είπα στον εαυτό μου τα εξής:

"Α καλά! Είσαι του γιατρού εσύ, δεν πας καθόλου καλά.

Δεν έκανες όσα πραγματικά μπορούσες ως τώρα στη ζωή σου.

Είσαι αναβλητική του κερατά και γεμάτη ανασφάλειες.

Αναθεωρείς μέσα σε πέντε ώρες, αποφάσεις ζωής που εσύ η ίδια έχεις πάρει και που ορκιζόσουν πως είναι οι τελευταίες .

Ώρες - ώρες μου' ρχεται να σε χαστουκίσω για να συνέλθεις

Βρες γαμώτο τι θες επιτέλους από την ύπαρξή σου και εστίασε σε ΕΝΑ και μοναδικό πράγμα. Έπειτα στρώσε τον κώλο σου κάτω να το πετύχεις.

Καμιά φορά σκέφτομαι να σ' εγκαταλείψω δια παντός στη μοίρα σου. Στα σοβαρά.

Αλλά αμέσως το ξανασκέφτομαι και αναθεωρώ.

Πως θα ζήσω μωρέ χωρίς τις βλακείες, τη δοτικότητα και το χαμόγελό σου το αληθινό.

Πως θα επιβιώσω χωρίς την καρδιά-αγκινάρα που ανοίγει εύκολα την πόρτα της να ξαποστάσει και να πάρει μια ανάσα ένας κουρασμένος και ξένος άνθρωπος.

Πως θα ζήσω χωρίς την αγκαλιά σου που όποτε τη χρειάζομαι είναι εκεί, χωρίς να ρωτά που ήμουν και γιατί τα παπούτσια μου είναι λασπωμένα και φορεμένα παράταιρα.

Μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε εμείς οι δυο!

Θα μαλώνουμε, θα φιλιώνουμε και θα πεθάνουμε μαζί, για να μη φοβάσαι."


Μαρία Φουσταλιεράκη 18-1-2017

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας τη γνώμη σας...