Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2017

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΤΡΑΒΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ


Σε μια μεγάλη γυναικοπαρέα που βρέθηκα κάποτε από σύμπτωση, ξεχώρισα απ’ την πρώτη κι όλας επαφή μαζί τους, μια γυναίκα που η συμπεριφορά της κραύγαζε πάνω της: attentionwhore.
Έκανε τα πάντα για να βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής και τα κατάφερνε περίφημα.

Υπάρχει καλός και κακός τρόπος να βρίσκεται κανείς στο επίκεντρο σε μια παρέα.

Στον καλό τρόπο προσοχής, το άτομο που χρειάζεται συνεχώς επιβεβαίωση, φροντίζει να γίνεται κάθε φορά η ψυχή της παρέας και
κάνει την παρουσία του τόσο έντονη, ώστε η απουσία του γίνεται φανερά αισθητή σε όλους.

Μέχρι εδώ καλά, δεν υπάρχει κάτι το άσχημο ή το μεμπτό. Ίσα – ίσα που η παρέα κερδίζει όταν έχει ένα τέτοιο μέλος. Υπάρχει εύθυμο κλίμα και έντονες στιγμές γέλιου όπου όλοι περνάνε καλά.

Στον κακό τρόπο προσοχής, ας τον ονομάσουμε έτσι αυθαίρετα, η πρωταγωνίστρια, ας υποθέσουμε πάλι αυθαίρετα πως μιλάμε για γυναίκα, η πρωταγωνίστρια λοιπόν, εκτός απ’ την ανάγκη που έχει μόνο εκείνη να ξεχωρίζει και όλοι ν’ ασχολούνται μ’ αυτήν, έχει επιπλέον και απώτερο σκοπό. Κακό.

Δεν είναι απλά μια χαρούμενη, ανασφαλής γυναίκα με έντονη προσωπικότητα.

Η μεθοδολογία της συνήθως είναι η εξής:

Φροντίζει να γίνει κολλητή με κάθε ένα μέλος της παρέας ξεχωριστά και αφού κερδίσει την εμπιστοσύνη τους πουλώντας μοναδική φιλία (κάτι σαν το Πέγκυ μοναδική μου αγάπη), μαθαίνει με λεπτομέρειες για τις ζωές, τις εμπειρίες και τις πολύ προσωπικές τους στιγμές.

Αφού με επιμονή και υπομονή συγκεντρώσει πλούσιο υλικό, δε διστάζει μετά να το κοινοποιήσει, δήθεν εμπιστευτικά, σε κάθε μέλος της παρέας ξεχωριστά.

Βεβαίως διανθίζοντάς το με μπόλικα πιπεράτα καρυκεύματα.

Πλάθει με μεγάλη δεξιοτεχνία ένα παρελθόν για όλους, που τύφλα να’ χει ο σεναριογράφος της Τόλμης και Γοητείας που βλέπαμε κάποτε.

Να σημειώσω εδώ πως πρόκειται συνήθως για άτομα με ευφυΐα, μα με καχεκτική συναισθηματική ωρίμανση.

Ακούγοντας τις απίθανες ιστορίες για τις ζωές των άλλων γυναικών, νιώθεις τυχερή που υπάρχει τουλάχιστον ακόμα ένα φυσιολογικό άτομο σαν εσένα στην παρέα και που σ’ έχει διαλέξει για πιο στενή της φίλη.

Για τον εαυτό της, αυτή η απίθανη σκηνοθέτης, διαλέγει την πιο εντυπωσιακή ιστορία ζωής.

Πάντοτε θύμα είναι η καημένη, κατάφωρα αδικημένη απ’ τη ζωή και απ’ την οικογένεια που ποτέ δεν την προστάτευσε και γι’ αυτό της έχουν συμβεί όλα αυτά τα απίθανα.

Μα δεν έφταιγε εκείνη, ήταν μικρή και αθώα.

Θα σου διηγηθεί με δάκρυα στα μάτια (τύφλα να’ χει η Μάρθα Βούρτση) και θα σε παρασύρει με την πειστικότητά της να δακρύσεις και συ, πόσο πολύ την κακομεταχειρίστηκε ο πρώτος άνδρας της, αλλά και ο δεύτερος ακόμα χειρότερα, μα ήταν τόσο απονήρευτη κι αθώα που πάντοτε τους συγχωρούσε για το χατίρι των παιδιών βεβαίως και το χατίρι της κοινωνίας, παρόλο  που τόσο σκληρό πρόσωπο της είχε δείξει απ’ όταν γεννήθηκε.

Όλοι εκμεταλλεύονταν την καλή της την καρδιά. Από τη βιολογική της οικογένεια, που ποτέ κανένας στην παρέα δεν είχε δει, ως την κακούργα γειτόνισσα που ορεγόταν τον άνδρα της κι όλο ερχόταν να δανειστεί ζάχαρη νυχτιάτικα.

Δεν γίνονται αυτά, σκέφτεσαι, ακούγοντάς την. Τόση κακοτυχία σ’ ολόκληρη τη ζωή του να έχει ένας άνθρωπος, είναι αδύνατον.
Μα τα θυμάται με το παραμικρό, όλη την ώρα, με τόσο ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, που φτάνεις στο τέλος να τη λυπάσαι πραγματικά.

Είπαμε. Είναι ευφυέστατη. Ξέρει πολύ καλά σε ποιον θα πουλήσει πανάκριβα το παραμύθι της.

Ξέρει επίσης καλά, πως για να γίνει ένα ψέμα πιστευτό, πρέπει να’ ναι εξωφρενικό και τερατώδες, γιατί αν παρουσιάσει μια ζωή με τις γνωστές δυσκολίες που περνάμε όλοι, δε θα καταφέρει να πείσει κανέναν πως χρειάζεται βοήθεια. Υλική, οικονομική και ηθική.


Άνθρωπος είσαι βρε αδερφέ και έχεις αισθήματα. Ακόμα κι αν σου περνάει απ’ το μυαλό πως είναι ένα καλοσερβιρισμένο παραμύθι όσα ακούς, σκέφτεσαι παράλληλα, πως αν μία στο εκατομμύριο λέει την αλήθεια, είναι κρίμα και πως πρέπει να τη βοηθήσεις.


Μια τέτοια γυναίκα, πολλοί θα τη χαρακτήριζαν πανούργα, εγώ αποφεύγω να τη χαρακτηρίσω γιατί έχω μια φυσική και ανόθευτη αγάπη απέναντι στους ανθρώπους.

Κουνάω απλά το κεφάλι συγκαταβατικά και σκέφτομαι πως τόσο της κόβει, τόσο κάνει.

Ακόμα και προσωπικά αν με έθιγε ποτέ μια τέτοια γυναίκα, δε θα ένιωθα κακία, ούτε βέβαια θα ‘μπαινα σε διαδικασία να κάνω εκδικητικές σκέψεις για το πρόσωπό της.

Μεγαλύτερο κακό απ’ όσο κάνει η ίδια στον εαυτό της, δε μπορώ να της κάνω εγώ.

Την ίδια και τα παιδιά της καταστρέφει, εφόσον δυστυχώς έχει, και στα μάτια μου είναι άξια της μοίρας της.

Θυμήθηκα μια γνωστή μου που συνάντησα τυχαία τις προάλλες και μου διηγήθηκε μια απίθανη ιστορία για μια τέτοια μυθομανή και κακιασμένη γυναίκα που είχαν στην παρέα τους.

Αφού είχε πει πίσω από την πλάτη της κάθε μίας τα πιο ευφάνταστα κουτσομπολιά και τα πιο σιχαμερά ψέματα για όλες φυσικά ανεξαιρέτως, δε δίστασε μέχρι να πει ακόμα και πως η κόρη της είχε πέσει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης απ’ τον ίδιο της τον πατριό.

Αυτή η γνωστή που μου διηγήθηκε το τραγικό περιστατικό, αφού την είχε βοηθήσει πάμπολλες φορές με χρήματα, ηθική συμπαράσταση και αγάπη, στο τέλος πείστηκε πως δεν άξιζε άλλο την καλοσύνη της, γιατί η εν λόγω κυρία, όση αγάπη και φροντίδα κι αν έπαιρνε, δεν άγγιζε στην ψυχή της.

Δε θέλησε ποτέ να γίνει λίγο καλύτερος άνθρωπος. Όχι για την παρέα ή για την κοινωνία, μα για την ίδια. Για την δική της ψυχική υγεία και για το καλό των παιδιών της.

Αποχώρησε τελικά, κυριλάτα κι αθόρυβα απ’ τη ζωή αυτής της αμετανόητης γυναίκας, αλλά και απ’ την παρέα γενικότερα, αυτή η γνωστή μου, για να μη βλέπει άλλο τα χάλια της.

Στο τέλος, ξέρετε τι ψέμα ξεφούρνισε, γιατί έπρεπε να δώσει μια αιτιολογία στις πιέσεις των υπόλοιπων για την ξαφνική εξαφάνισή της γνωστής μου;

Πως ήταν λεσβία και πως εκείνη η ηθική και τίμια γυναίκα αρνήθηκε τις συνεχόμενες ανώμαλες προτάσεις της!

Αφού έμεινα ενεά για δευτερόλεπτα μη μπορώντας να πιστέψω πως άκουσα καλά, ξεσπάσαμε σε γέλια μέχρι δακρύων, καταμεσής του δρόμου.

Να’ σαι καλά βρε κοπελιά είπαμε και οι δυο ταυτόχρονα και τη μνημονεύσαμε, σκουπίζοντας τα δάκρυά μας και κρατώντας τις κοιλιές μας.


Να’ σαι καλά! Καινούργιο συκώτι κάναμε απ’ τα γέλια.


Μαρία Φουσταλιεράκη 8-9-2016

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας τη γνώμη σας...