ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ

Προβάραμε την έσχατη πράξη σε μια απ' τις πολλά υποσχόμενές σου παραστάσεις όπου βεβαίως θα με έκανες κύρια πρωταγωνίστρια.

Σε μια σκηνή, ιδιαιτέρως ερωτική και για το κοινό ελκυστική,

στην αγκαλιά σου μ' είχες και μου 'λεγες

-όπως όλες τις φορές-

πως τον ουρανό μ' όλα τ' άστρα στα πόδια μου θα διέταζες.

Στη φράση που υποδυόσουν ένα ακόμα σ' αγαπώ, γύρισα να κοιτάξω από συνήθεια στον καθρέφτη.

Δυστυχισμένη έδειχνα αυτή τη φορά, μα χωρίς να νιώθω δυστυχία από σένα.

Ήμουν ακόμα νέα, όμορφη και με αύρα λαμπερή.

Την κόμμωση, είχαν περιποιηθεί οι καλύτεροι του χώρου που ασχολούνταν με διάσημες τρίχες.

Τα ρούχα και το μακιγιάζ είχε επιμεληθεί μια ξακουστή σνομπ στυλίστρια που δε χαμογέλαγε ποτέ.

Και γω σπάνια χαμογελούσα όμως.

Φαίνεται πως έφταιγε το αταίριαστο των χειλιών μας.

Με θεατρικότητα δεινή

-κάναμε ολονύκτιες πρόβες εκείνη την εποχή-

το κοστούμι που είχες επιλέξει αντί για μένα,

τα παπούτσια που είχες επιμείνει να διαλέξω,

τα εσώρουχα που είχες απαιτήσει δαντελωτά,

όλα ένα - ένα τα 'βγαλα πάνω στη σκηνή.

Ακόμα και τις φουρκέτες από τα μαλλιά μου.

Με γύμνια έκλεισα την αυλαία κάνοντας βήματα αργά και απολαυστικά.

Δε σταμάτησα να γελάω από μέσα μου μέχρι που μπήκα στο αυτοκίνητο να φύγω.

Εσύ έμεινες αγκαλιά με τον αιφνιδιασμό

Εγώ πήρα λάφυρο ένα πληγωμένο εγωισμό

Ακόμα και με την απουσία μου πρωταγωνίστρια θα 'μαι.

Έτσι για πάντα θα με θυμάσαι.

Μαρία Φουσταλιεράκη 15-1-2017