Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2017

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΣΚΙΕΣ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΧΕΡΙΑ


Μα είναι κάτι άνθρωποι φίλε μου που το θράσος έχουν περίσσιο, όσο και την ανομία.

Επιδέξιοι κλέφτες το σκάνε απ' το παράθυρο ένα βράδυ, σπάζοντας στη βιασύνη το καλό βάζο και με τ' ασημένια μαχαιροπήρουνα όλα κρυμμένα βαθιά στις τσέπες.

Εξαφανίζονται απ' τη ζωή σου για μήνες και για χρόνια, μέχρι να περάσουν όλοι οι χειμώνες και μέχρι να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός του αιφνιδιασμού και του θυμού.

Η απαγοήτευση, τσίχλα κολλημένη στα μαλλιά, μπαγιάτεψε όπως και τα φιλιά στο στόμα.

Ένα ηλιόλουστο μεσημέρι εμφανίζονται από το πουθενά.

Το ημίψηλο καπέλο βγάζουν τάχα με σεβασμό και ρωτάνε μ' ενδιαφέρον για την υγεία και τη ζωή σου.

Δεν ξέρεις αν θέλεις να κλάψεις ή να γελάσεις εκείνη τη στιγμή. Το θέαμα είναι γελοίο, ίσως περισσότερο και απ' το χαρακτήρας τους.

Δεν κάνεις απολύτως τίποτα. Αδιαφορείς.

Όλα τα λόγια που πρόβαρες, όλες τις ευφάνταστες βρισιές που επινόησες για να τους καλωσορίσεις, τ' αντικαθιστάς με το χαμόγελο της απαξίωσης.

Δε σας γνωρίζω, μόνο απαντάς και γυρνάς με χάρη την περήφανη πλάτη.

Μαρία Φουσταλιεράκη 21-1-2017

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας τη γνώμη σας...