ΜΙΚΡΗ ΕΛΕΝΗ

Μικρή Ελένη, δεν ήξερες πως τα γρανάζια του μυαλού παροπλίζονται όταν επικρατήσει μαυρίλα από ανασφάλειες, απωθημένα και βαλτωμένη καλοσύνη που μόνο ίχνη άφησε αμυδρά στο πέρασμά της;

Κολυμπάς στο βούρκο της αυτολύπησης, μα εσύ τον βλέπεις πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων και κάνεις στόχο ζωής κάθε μέρα να τερματίζεις με όλο και καλύτερο χρόνο.

Κάθεσαι και κλαις μικρή Ελένη γιατί δε σε παίζουν οι φιλενάδες σου.

Χαμπάρι σε πήραν για κακή σου τύχη, αφού από μακριά μυρίζεις αρπακτικό που ζει μακριά από αγέλες, μα τις αγέλες κολακεύει για ένα μερίδιο τροφής.

Περίεργες είναι οι εποχές και τα θηράματα σπανίζουν.

Αποφεύγεις τα πραγματικά δόντια να δείξεις και τη μασέλα χαιρέκακα βγάζεις όταν σπάνια καταφέρνεις να γελάς.

Όλο διαμαρτύρεσαι πως η πίτα δε μοιράζεται ποτέ σωστά, γκρινιάρα γεννήθηκες Ελένη, παραδέξου το.

Τη μερίδα του λέοντος απαιτείς κι ας μη γεννήθηκες λιοντάρι, μα λαγός, στα λαγούμια να καταστρώνει στρατηγικές.

Ύπουλα χτυπάς από μακριά, αφήνεις εντυπώσεις ψεύδους να πλανώνται και μετά γίνεσαι τοξικός καπνός.

Καημένη Ελένη κανείς δε σε λυπάται έτσι που κατάντησες.

Κανείς δε σκουπίζει τα ψεύτικα δάκρυα γιατί είναι παραπλανητικά.

Παρασιτικά σε παρέες και σε ανθρώπους σ’ αρέσει να κολλάς.

Εξυπνάδες πετάς και κλεμμένα τσιτάτα. Τη διχόνοια καλλιεργείς σε γλάστρες και τ’ αποθέματα φροντίζεις πάντα να ‘ναι φρέσκα.

Καημένη Ελένη, που τους άνδρες καταφέρνεις να ξεγελάς, γιατί είναι πλάσματα ευαίσθητα και στα βουρκωμένα μάτια πάντοτε υποκύπτουν.

Μα οι γυναίκες από τη φύση τους είναι σκληρές και σε ξεσκεπάζουν.

Μανάδες είναι οι γυναίκες και χωρίς να ‘χουν κάνει δικά τους παιδιά.

Χρέος έχουν το υγιές είδος, χωρίς συναισθηματικές παρεμβολές να διαιωνίζουν.

Μικρή Ελένη που δε θα μεγαλώσεις ποτέ, τα λόγια να θυμάσαι απ’ τα χαλινάρια να κρατάς σφιχτά, γιατί ξεφεύγουν σ’ αυτιά που δεν έπρεπε να φτάσουν.

Εκτίθεσαι σε μέρη και ανθρώπους που ούτε μπορείς να διανοηθείς μικρή ανόητη Ελένη.

Την άγνοια δεν μπορείς καραμέλα να’ χεις μονίμως για δικαιολογία. Η άγνοια μπορεί κατά λάθος να σκοτώσει.

Αχ ανόητη Ελένη με τη μεγαλομανία του τίποτα που προσποιείται τάχα πως είναι κάτι.

Δεν ξέφυγες ποτέ απ’ τις προσδοκίες της μαμάς και άχρηστες συμβουλές κατά πόδας ακολουθείς.

Μικρή Ελένη καταδίκασες τον εαυτό σου να μείνει και γελάνε οι πωλήτριες στα καταστήματα όταν των μεγάλων τα ρούχα προβάρεις με καμάρι.

Για πάντα Ελένη στον κύκλο ανακούρκουδα θα 'σαι καταδικασμένη να ζεις.

Και όταν τολμήσεις τον εαυτό σου ν' αντικρίσεις, θα παρακαλάς κάθε περαστικό, έκρηξη να προκαλέσει στο σύμπαν για να γλυτώσει ο κύκλος, αλλά και εσύ απ’ το δόλιο εαυτό σου.

Μαρία Φουσταλιεράκη 25-1-2017