ΤΑ ΚΑΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ

Διάβασα προ καιρού κάτι που μ’ έκανε να γελάσω αρχικά, αλλά στη συνέχεια με προβλημάτισε και μου ‘δωσε έρεισμα για να γράψω αυτό το άρθρο.

Έλεγε λοιπόν η φράση: “Κάθε φορά που μία γυναίκα βάζει φιλτράκι στα χείλη, μέχρι να στρίψει το τσιγάρο της ένας νταλικέρης διαβάζει Μadame Figaro πίνοντας cosmopolitan”  (πηγή: Οξ ο πεζεβέγκης ‏@oxvsox)

Αμέσως έφτιαξα εικόνα στο μυαλό μου και μ’ έπιασαν τα γέλια.

Το στερεότυπο του άνδρα-φορτηγατζή που έχουμε οι περισσότερες γυναίκες στο μυαλό μας, να διαβάζει γυναικείο περιοδικό πίνοντας κοκτέιλ!

Δεν ξέρω βέβαια αν με παραξένεψε περισσότερο το γεγονός πως ένας φορτηγατζής διαβάζει ή το ότι διαβάζει ένα καθαρά γυναικείο περιοδικό.

Δεν ξέρω επίσης αν με παραξένεψε το γεγονός πως έπινε ή το τι ακριβώς έπινε.

Στερεότυπα έχουμε οι περισσότεροι άνθρωποι στο μυαλό μας και μου φαίνεται πως στο μυαλό των περισσότερων γυναικών, ένας φορτηγατζής είναι κάπως έτσι:

Αξύριστος, μυώδης, ατημέλητος, ιδρωμένος, νταβραντισμένος, ολίγον άξεστος, σοβαρός και σκληρός απέναντι στις γυναίκες, χαμηλού ή μετρίου μορφωτικού επιπέδου, συνήθως γκομενιάρης, μάλλον άπιστος, αλλά ταυτόχρονα και τόσο πολύ αρρενωπός!

Μια νταλίκα που εκτός απ’ το κουτί με τα εμπορεύματα, σέρνει στους δρόμους και μπόλικους τόνους τεστοστερόνης. Τη δική του.

Πέρα όμως απ’ την ονειροπόληση για το τί νομίζουμε πως είναι ένας φορτηγατζής, αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί και δίκαιοι, αυτό το επάγγελμα είναι ιδιαιτέρως σκληρό και επίπονο.

Μετά από σκέψη, έρευνα και ερωτήσεις που έκανα σε ανθρώπους που γνωρίζουν καλά τον κλάδο, κατέληξα πως υπάρχουν δυο βασικές κατηγορίες εργαζομένων στο χώρο.

Υπάρχουν οι άνδρες που βλέπουν το τιμόνι ως επάγγελμα για να τους αποφέρει ένα καλό μεροκάματο, παρόλο που οι υψηλές αμοιβές του παρελθόντος έχουν γίνει όμορφη ανάμνηση και υπάρχουν και οι άνδρες που το ασκούν μεν σαν επάγγελμα, αλλά στην πραγματικότητα η δουλειά τους είναι και η μεγαλύτερη καψούρα της ζωής τους.

Γιατί στην πραγματικότητα είναι πολύ καψούρηδες με το τιμόνι.

Καψούρηδες με την υπεροχή που νιώθουν όταν οδηγούν τη νταλίκα τους.

Όλος ο κόσμος αποκτά μια διαφορετική οπτική από κει ψηλά που βρίσκεται το βασίλειό τους.

Στο δρόμο κερδίζουν το σεβασμό απ’ όλους τους άλλους οδηγούς γιατί όλοι καταλαβαίνουν πως χρειάζονται εξαιρετικές οδηγικές ικανότητες και δεξιότητες για να κουμαντάρει κανείς όλο αυτόν τον τεράστιο όγκο οχήματος.

Είναι επίσης πολύ καψούρηδες με την ελευθερία. Την ελευθερία που τους δίνει την πολυτέλεια να μην έχουν αφεντικά στο σβέρκο τους την ώρα που δουλεύουν.

Είναι καψούρηδες με τ’ απρόβλεπτα ταξίδια που τους τυχαίνουν σε Ελλάδα και εξωτερικό και με τα συνεχόμενα δρομολόγια που κάνουν συχνά.

Είναι σίγουρο πως αυτή η εργασία δεν είναι καθόλου ιδανική γι’ ανθρώπους που αποζητούν τη ρουτίνα, την ησυχία, την κανονικότητα και τη σταθερότητα στη δουλειά και τη ζωή τους.

Αυτή η δουλειά σίγουρα δεν προσφέρει τα παραπάνω.

Αυτό το επάγγελμα συνήθως το διαλέγουν και το αγαπούν μέχρι να πεθάνουν, αυτοί που καταφέρνουν να ξεπερνούν τις φυσικές και συναισθηματικές αντοχές τους, που κάνουν αναγκαστικά τα δύσκολα εύκολα, που αντέχουν στη συνεχόμενη κούραση, στα άτσαλα ωράρια φαγητού κι ελάχιστου ύπνου και στην έλλειψη φυσιολογικής καθαριότητας και προσωπικής υγιεινής.

Είπαμε. Δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά.

Είχα την ευκαιρία να είμαι συνοδηγός σ’ ένα διήμερο δρομολόγιο εντός Ελλάδας και έζησα την αγωνία της πίεσης του χρόνου, την κούραση και την αφάνταστη ταλαιπωρία της αϋπνίας.

Όταν τέλειωσε το ταξίδι, που ήταν μια αξέχαστη εμπειρία για μένα, κάμποσα απ’ αυτά που είχα σαν στερεότυπα στο μυαλό μου, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι φαντάζομαι, καταρρίφθηκαν, ενώ άλλα αντιθέτως, ενισχύθηκαν.

Οι συνθήκες εργασίας είναι συχνά εξοντωτικές για να προλαβαίνονται όλες οι προγραμματισμένες φορτώσεις και οι παραδόσεις στους δύσκολους και ακατάλληλους πολλές φορές ελληνικούς δρόμους.

Οι εργοδότες προσπαθούν σε κάθε δρομολόγιο να στριμώξουν όσο περισσότερες παραγγελίες γίνεται για να έχουν ικανοποιητικό κέρδος, και με το δίκιο τους, αν αναλογιστούμε το εξωφρενικό κόστος των καυσίμων και των διοδίων.

Ο χρόνος πιέζει όλη την ώρα, γίνεται τεράστια πηγή άγχους και τεταμένων νεύρων και πολλές φορές καθιστά την κούραση του οδηγού επικίνδυνη για τη ζωή του, αλλά και για τη ζωή των άλλων οδηγών.

Χαρακτηριστικό είναι αυτό που παραδέχονται όλοι οι φορτηγατζήδες ανεξαιρέτως, πως η ζωή τους βρίσκεται στην κυριολεξία σε τέσσερις ρόδες.

Ευτυχώς που σήμερα υπάρχει υποχρεωτικά ηλεκτρονικός ταχογράφος και αναπαύονται έστω και για λίγο οι οδηγοί καθ’ οδών.

Αιτία, ο φόβος του τσουχτερού προστίμου και για τον οδηγό και για την εταιρία όταν δεν γίνονται παύσεις οδήγησης σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία.

Οι αμοιβές απ’ την άλλη μεριά δεν καλύπτουν σε καμία περίπτωση τις ώρες, την αγωνία, τον ιδρώτα, την ταλαιπωρία και την κούραση αυτού του επαγγέλματος, αλλά η καψούρα της δουλειάς είναι ισχυρότερο κίνητρο σε σχέση με το μεροκάματο.

Φοβάμαι πως είναι παρεξηγημένα αυτά τα κακά παιδιά των δρόμων, εξ αιτίας  κάποιων στερεότυπων που έχουν επικρατήσει από παλιά.

Στο παρελθόν ήταν λένε μια καλή επαγγελματική λύση για το νεαρό αγόρι που δεν έπαιρνε τα γράμματα και που δεν είχαν χωράφια οι γονείς του για να τα δουλέψει.

Σήμερα όμως, στο χώρο, από καψούρα ή από συνειδητή επαγγελματική επιλογή, έχουν εισχωρήσει νέοι που έχουν σπουδάσει, που έχουν τρόπους, που είναι καλλιεργημένοι και που σε καμία περίπτωση δε συνάδουν με την εικόνα ενός απλά ιδρωμένου λαϊκού φορτηγατζή με μούσια.

Στο χώρο επίσης έχουν εισχωρήσει και γυναίκες, ελάχιστες είναι η αλήθεια.

Προσωπικά τις θαυμάζω απεριόριστα γιατί είναι ακόμα δυσκολότερο για μια γυναίκα που είναι πολλές φορές σύζυγος και μητέρα, να περνά μέρες ολόκληρες στο δρόμο χωρίς τις στοιχειώδεις ανέσεις, συνθήκες υγιεινής και κανονικά ωράρια για να μπορεί να φροντίζει την οικογένειά της.

Ίσως τελικά τα κακά παιδιά να μην είναι τόσο κακά όσο τα ‘χουμε εμείς στο μυαλό μας.

Αλλά σαν κακά που τα φανταζόμαστε, εμάς τις γυναίκες μας έλκουν πολλές φορές όσο μια πεταλούδα το φως.

Δεν είναι τυχαίο που οι νταλίκες είναι τόσο όμορφα και έντονα φωτισμένες το βράδυ.

Η εικόνα τους σε κάνει να τις κοιτάζεις αναστενάζοντας με θαυμασμό, να τις ερωτεύεσαι και να μη μπορείς να ξεκολλήσεις εύκολα από δίπλα τους αν βρεθείς κοντά τους.

Υπάρχουν φήμες που λένε, πως το να κάνεις έρωτα μέσα στη στενή κουκέτα της νταλίκα είναι μια μοναδική εμπειρία ζωής που δεν ξεχνιέται εύκολα.

Οι φήμες το λένε αυτό και τα…..κακά παιδιά των δρόμων

Μαρία Φουσταλιεράκη 16-11-2016