Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017

ΠΛΗΓΕΣ


Τυχερός να νιώθεις άμα είσαι γεμάτος πόνο και επουλωμένες πληγές,
ακόμα και την ώρα που το αίμα σου φοβάσαι πως ένα ολόκληρο σύμπαν θα πλημμυρίσει.

Να συγχωρείς το χέρι που άντεξε το βάρος του μαχαιριού, για να κοπείς εσύ, μόνος σου με ακρίβεια δε μπορείς να κόψεις τον εαυτό σου.

Σα γονιός να περιθάλπεις τις ανοιχτές πληγές, να τις ορμηνεύεις σαν να 'ταν μονάκριβοι γιοι και θυγατέρες.

Τα βράδια, αν μόνος κι απογοητευμένος αισθανθείς, τρυφερά να τις παίρνεις αγκαλιά και να τις νανουρίζεις.

Να ζητάς να σε συγχωρέσουν και να επαναλαμβάνεις πως τις αγαπάς.

Στη λύτρωση της συγχώρεσης θα καταλάβεις πόσο ανάγκη έχεις σε όλη σου τη ζωή να τις κουβαλάς.

Χωρίς αυτές, δε θα 'ξερες ποιον αντικρίζεις απέναντί σου στον καθρέφτη.


Μαρία Φουσταλιεράκη 14-1-2017

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας τη γνώμη σας...