Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017

ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ



Κι αν δεν αξιωθώ το μάρμαρο να υποτάξω, δε θα το παραδεχτώ σαν ήττα καλλιτεχνική.

Την ώρα που με τη σμίλη θα το τραυματίζω, συγχώρεση θα του ζητώ που δειλός στάθηκα στο δικό μου φθαρτό κορμί αθανασία να σμιλέψω.

Μα το δικό μου υλικό είναι φτιαγμένο για προσωρινή χρήση.

Το αίμα σαν αρχίσει να τρέχει απ’ το πρώτο κι όλας τραύμα, την προσοχή το άλικο θα κλέψει και το μεγαλόπνοο έργο δε θα τύχει καθόλου θαυμασμού, μα λύπησης.

Το σχήμα του Ιδανικού Έρωτα ονειρεύομαι να σχηματίσω στο γλυπτό κι αν με τα χρόνια δεν τα καταφέρω, πάλι δε θ' απαγοητευτώ.

Με πειθαρχία θα συνεχίσω να το φιλοτεχνώ μέχρι τα χέρια μου ν' αρχίσουν να τρέμουν απ' του χρόνου το γήρας.

Φαντάζομαι τον εαυτό μου, να στέκομαι γέρος και αποκαμωμένος να το θαυμάζω.

Έργο μιας ατέλειωτης ζωής.

Στη διαθήκη μου θα το βάλω απαίτηση.

Όποιος μάθει για το χαμό μου και τότε καταλάβει πως μ' αγάπησε, αυτός θα πω να το κληρονομήσει.

Στο σπίτι του όταν το παραλάβει και με στοργή αγγίξουν τα δάκρυα το παγωμένο υλικό, τότε μόνο θα έχει ολοκληρωθεί.

Το τελευταίο σμίλευμα θα βάλει υπογραφή αθανασίας στον ανέραστο θάνατο.


Μαρία Φουσταλιεράκη 27-1-2017

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας τη γνώμη σας...