Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2017

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΡΩΜΕΝΗΣ


Ακόμα κι αν ζούμε μαζί, μόνο ερωμένη σου θέλω να’ μαι. Ξέρεις!
Αυτή με το βελούδινο δέρμα που τρελαίνεσαι ν’ αγγίζεις. Η πάντα προσεγμένη κοκέτα, η μοσχομυριστή, η αποτριχωμένη και όμορφη.

Το πώς θα παραμείνω έτσι στο πέρασμα του χρόνου είναι δική μου δουλειά, υποχρέωση και μυστικό. Όμως για να ‘ναι αυτό εφικτό, θα’ θελα να έχουμε σε παρακαλώ ξεχωριστές κρεβατοκάμαρες. Ναι! Ξεχωριστές όπως τα παλιά χρόνια είχαν οι ευγενείς.

Στη δικιά μου θέλω με μυσταγωγία και ιεροτελεστίες να μεταμορφώνομαι τα βράδια και να ζω μ’ ανυπομονησία κάθε φορά σαν πρώτη φορά την προετοιμασία για το ραντεβού μας.
Δε θέλω να διαφωνήσεις. Σε παρακαλώ. Για το καλό μας το ζητάω. Εάν έχουμε κοινή κρεβατοκάμαρα, κάποια στιγμή θα συνηθίσω την παρουσία σου και δεν το θέλω. Η συνήθεια θα μας κάνει κακό, να το ξέρεις.

Από συνήθεια εγώ θ’ αρχίσω να βγάζω τα φρύδια μου μπροστά σου. Να κάνω χαλάουα στο μουστάκι. Να κάνω αποτρίχωση στο μπικίνι. Να βάζω μάσκες και κρέμες στο πρόσωπο και στο σώμα.
Να σου παραπονιέμαι πόσο πρησμένη νιώθω όταν έχω περίοδο και να σε στέλνω να μου αγοράζεις μέχρι και σερβιέτες με φτερά.

Πόσο φοβάμαι μην πήρα δυο κιλά τελευταία γιατί παρασύρθηκα και έτρωγα γλυκά και αλμυρά στην ωορρηξία. Και πολλά άλλα τρομαχτικά μπορεί να φέρει η καθημερινή τριβή και εξοικείωση, ανθρώπινα, πραγματικά, αλλά προπάντων καταστροφικά.
Τόσο βαθιά ανθρώπινη  μάλιστα μπορεί να γίνει η μεταξύ μας επαφή, που θα μας μετατρέψει στο τέλος από εραστές να γίνουμε συγκάτοικοι, συγγενείς, αδέρφια, έμπιστες φιλενάδες.

Θα χαθεί το πάθος, θα εξατμιστεί ο πόθος και θα μειωθεί η έντονη έλξη που νιώθουμε τώρα ο ένας για τον άλλον. Καθόλου δεν το θέλω αυτό.
Ακόμα και παντρεμένοι αν θα είμαστε, θέλω να συνεχίσουμε να είμαστε δυο παθιασμένοι εραστές που καρδιοχτυπούν μέχρι την ώρα του ραντεβού τους. Και ας έχουν βγει εκατοντάδες ως τώρα.

Μέχρι να πεθάνω θέλω να’ μαι ερωμένη σου.
Να με βλέπεις και να φλέγεσαι από πόθο. Να μ’ ακουμπάς και να καίγεσαι από επιθυμία. Ακριβώς όπως την πρώτη μας φορά και κάθε φορά από τότε μωρό μου.


Μαρία Φουσταλιεράκη 18-8-2016

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας τη γνώμη σας...