Ο ΜΑΡΤΥΡΙΑΡΗΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ

Δεν ξέρω εσείς με τι κριτήρια κρίνετε ένα υποψήφιο διαδικτυακό φίλο και αποδέχεστε ή απορρίπτετε στη συνέχεια το αίτημά του.

Θα εξιστορήσω εγώ πως λειτουργώ.

Κοιτάω πρώτα αν έχουμε κοινούς φίλους, στη συνέχεια διαβάζω τις πληροφορίες, μετά ρίχνω μια ματιά στις φωτογραφίες και τέλος διαβάζω μερικές  δημοσιεύσεις.

Ξέρω πως παίρνει χρόνο, ελάχιστα λεπτά μόνο για να είμαστε ειλικρινείς, αλλά αυτά τα λεπτά προστατεύουν από δυσάρεστες εκπλήξεις αργότερα και ενοχλητικά μηνύματα.

Δεν ψάχνω να βρω ντε καλά όλα τα ενδιαφέροντά μας κοινά, αλλά σίγουρα θα είναι δυσάρεστο να βρω “δράκους” στο προφίλ του υποψήφιου φίλου.

Μ’ ενδιαφέρει να ταιριάζουν τα χνώτα μας σαν άνθρωποι.

Δε συμπαθώ τους κυνηγούς, αυτούς που δε σέβονται τα ζώα, τα παιδιά, τον άνθρωπο γενικότερα.

Δεν αντέχω τους ρατσιστές που τους θεωρώ μισάνθρωπους χωρίς αλλά.

Αλλεργία μου προκαλούν οι διπρόσωποι και παντρεμένοι άνθρωποι-ψεύτες που μόνιμα κλαψουρίζουν για τα δεινά που ζουν και που αν αληθεύει και δεν είναι καραμέλα, δεν έχουν απλά τα κότσια να χωρίσουν. Βέβαια αν τους το πεις, αυτοί δε θα σε θέλουν πλέον για φίλο τους.

Και τους μισογύνηδες δε συμπαθώ πολύ, αν και τους λυπάμαι, γιατί δεν ξέρω αν μίσησαν τα θηλυκά επειδή ευνουχίστηκαν από μια γυναίκα ( τη μανούλα συνήθως) ή αν ευνουχίστηκαν επειδή μίσησαν κάποια στιγμή το γυναικείο φύλο.

Τους μίζερους και τους γκρινιάρηδες επίσης αποφεύγω σε όλα τα φύλα. Σου λερώνουν την αύρα αν συζητήσεις μαζί τους, αφού κατά τη γνώμη τους γεννήθηκαν τόσο ξεχωριστά άτυχοι, που όλο το σύμπαν τους έχει βάλει στόχο απ’ την κούνια για να τους δυσκολεύει τη ζωή.

Τις γυναίκες που μιλάει το κορμί τους πιο φωναχτά απ’ το στόμα τους δεν ξέρω αν αντιπαθώ ή αν νιώθω πίκρα που δεν τους έμαθε κάποιος να σέβονται τη γύμνια και τον ερωτισμό και να μην τον κρεμάνε τόσο φτηνά στα μανταλάκια.

Τους προσωπικούς λογαριασμούς και τον κόσμο του διαδικτύου καθένας από μας τους  χρησιμοποιεί και τους διαχειρίζεται για διαφορετικό λόγο και σκοπό.

Ο κόσμος αυτός όμως είναι μαρτυριάρης.

Μας ακολουθεί κατά πόδας στα δημόσια βήματα και μας ξεφωνίζει, μας προσβάλλει, μας ρεζιλεύει, μας ξεμπροστιάζει και μας φέρνει σε δύσκολη θέση κάθε φορά που εμείς του το επιτρέπουμε.

Αν δε θέλουμε να εκθέσουμε εμάς, τα παιδιά και την οικογένειά μας, “τά έν οίκω μή έν δήμω” . Τόσο απλά.

Επίσης δεν πρέπει να έχουμε την ψευδαίσθηση πως επειδή ο κόσμος ο πραγματικός όσο και ο διαδικτυακός είναι μεγάλος, εμείς θα κρυφτούμε εύκολα πίσω από ψεύτικα στοιχεία και ψεύτικες προθέσεις, γιατί οι συμπτώσεις είναι μεγάλες, απρόβλεπτες και σατανικές.

Όλοι έχουμε το δικαίωμα να διαχειριζόμαστε όπως ακριβώς θέλουμε τη διαδικτυακή όσο και την προσωπική μας ζωή, αλλά το ίδιο δικαίωμα έχει κι αυτός που του στέλνεις ένα αίτημα φιλίας.

Έχει κάθε δικαίωμα να ξέρει ποιος βρίσκεται πίσω από ένα προφίλ ώστε ν’ αποφασίσει αν επιθυμεί αυτή τη φιλία ή όχι.

Άνθρωποι συχνά πληγώνονται, ξεγελιούνται, απογοητεύονται, πικραίνονται και πονάνε από τις κακόβουλες συμπεριφορές και τις κακές προθέσεις άλλων ανθρώπων. Όπως ακριβώς στη ζωή. Γιατί η ζωή μετέφερε τις κακές συνήθειες της και στην ψηφιακή.

Τελειώνοντας θέλω να δώσω μια φιλική συμβουλή στους “ρομαντικούς” κυρίως άνδρες του διαδικτύου που ψάχνουν μόνο αγάπη.

Σ’ αυτούς που σταλάζει μέλι το στόμα και το χέρι κάνει υπερωρίες γράφοντας, ύμνους για τη γυναίκα σαν οντότητα, σα θεά, σαν ψυχή και σαν πηγή συναισθημάτων και παράλληλα μέμφονται τα χοντροκομμένα ανδροειδή που τολμούν να κοιτούν τη γυναίκα όχι στα μάτια όπως της πρέπει, αλλά στο μπούστο και στον πισινό.

Να θυμάστε “ρομαντικοί” υποψήφιοι φίλοι πως στις πληροφορίες του λογαριασμού σας συν τοις άλλοις, εμφανίζεται το ποιες “κυρίες” ακολουθείτε και σε ποιες ομάδες είστε μέλη. Και δεν εννοώ τις ποδοσφαιρικές.

Γιατί να το ξέρετε, πως μαζί με σας, θαυμάζουμε και εμείς τις προτιμήσεις σας στις πληρωμένες καμπύλες, τα ημίγυμνα κορμιά, τα ερωτικά τρίγωνα και τα σεξουαλικά παιχνίδια.

Ας είμαστε όλοι προσεκτικότεροι και περισσότερο έντιμοι απέναντι πρώτα στον εαυτό μας και μετά στους υπόλοιπους.

Οι προθέσεις μας ας είναι ξεκάθαρες και συμβατές με τις πραγματικές και βαθύτερες επιθυμίες μας.

Δεν είναι κακό βρε αδερφέ να υποστηρίζεις δημόσια αυτό που πραγματικά είσαι. Κανένας δε θα μπορεί να σε κρίνει αν είσαι συνέχεια ο εαυτός σου.

Μαρία Φουσταλιεράκη 20-1-2017